αυτό θα πει πετυχημένη τούρτα...

 

Έχουν περάσει πέντε μέρες 

από το πάρτι γενεθλίων του Αλέξανδρου …

αλλά συνεχίζει να κοιμάται 

με τα διακοσμητικά αυτοκινητάκια της τούρτας 

σφιχτά στα χέρια του! 

Αυτό θα πει πετυχημένη τούρτα!!! 

Alex 2nd birthday - ca tsaou! ca tsaou!!! :)

Σήμερα, 22/10/2012, ο Αλεξανδράκος μας γίνεται δύο ετών…τα γιορτάσαμε όμως χθες και περάσαμε τέλεια!

Το πάρτι αποφασίσαμε φέτος να έχει θέμα «Κεραυνός Mc Queen & Cars», από την γνωστή παιδική ταινία, που ο Αλέξανδρος δεν χορταίνει να βλέπει. Δεν είναι τυχαίο που από τις πρώτες λεξούλες που έμαθε να λέει είναι το «κατσάου!!!» που λέει ο Mc Queen καθώς ποζάρει σαν καμαρωτή Ferrari!

Αρχικά έκανα την πρόσκληση που έστειλα μέσω facebook στους φίλους μας. Το κειμενάκι της πρόσκλησης έλεγε:

Η «σερραία μανούλα», από την Θεσσαλονίκη,  η Ελισάβετ, προσφέρθηκε να με πάρει μαζί της όταν θα πήγαινε στα Jumbo. Ένα πρωινό λοιπόν, πήγαμε μια βόλτα μέχρι εκεί. Περιττό να πω πως εκτός  από την ικανοποίηση του να βρω πράγματάκια για το πάρτι μας, για εμένα ήταν πάνω απ’ όλα και μια χαλαρωτική μίνι εκδρομούλα, χωρίς παιδιά, με μια νέα φίλη που εκτιμώ πολύ. Η βοήθειά της ήταν σημαντική μιας και βρήκαμε  σούπερ οικονομική συσκευασία με 20 μικρά αυτοκινητάκια, μολυβάκια mc queen, μπαλονάκια (που στην πορεία κατάλαβα πως δεν φουσκώνουν ομοιόμορφα… «μπαλόνια περιστέρια» όπως τα λέει η Λίνα!), καραμέλες με περιτύλιγμα mc queen, αυτά τα φουρφουράκια που φυσάνε τα πιτσιρίκια στα πάρτι και σακουλάκια που απεικονίζουν διάφορα αυτοκινητάκια για να βάλω μέσα όλα τα παραπάνω. Αλλά το πιο αστείο είναι που στο ταμείο πλήρωσα γύρω στα 30,00€ (εντάξει πήρα και κάτι άλλα…) και όπως λέει η Ελισάβετ «τι ικανοποίηση όταν πας στα Jumbo και δεν σου φεύγει 50άρικο!!!!».

Στο προηγούμενο κείμενό μου σας είχα αναλύσει όλους τους προβληματισμούς μου για το αν θα κάνω το πάρτι στο σπίτι ή στο παιδότοπο. Τελικά κατόπιν ωρίμου σκέψεως επέλεξα την «στρουμφοπαρέα» η οποία μας έκανε καλή τιμή και αρέσει και πολύ στον Βασίλη, γιατί όπως λέει, η Ελένη είναι ιδιαίτερα προσεχτική και τρυφερή με τα παιδιά. Η Ελένη ανάλαβε τα κεράσματα. Το πιατάκι μας είχε ένα τυποπιτάκι, ένα λουκανοπιτάκι και ένα κομμάτι πίτσα. Οι μεγάλοι ήπιαν τον καφέ τους και οι μικροί τον χυμό τους. Σήμερα, που πέρασε όλο αυτό, μπορώ να πω ότι έκανα καλά που διάλεξα τον παιδότοπο. Το σπίτι μου έμεινε καθαρό. Εγώ δεν αγχώθηκα για τίποτα. Οι καλεσμένοι μας δεν ήταν στριμωγμένοι αλλά πάνω απ’ όλα ο Αλέξανδρος με τους φίλους του παίξανε και το διασκεδάσανε πολύ.

Πάντα σε ένα πάρτι την εντύπωση την κλέβει η τούρτα. Εμείς φέτος την τούρτα μας την κάναμε στο Βασάκη. Όταν πήγαμε να διαλέξουμε σχέδιο ήταν εμφανές ποια θα κάναμε…ο Αλέξανδρος την πήρε μάτι και ήθελε να σηκωθεί από το καρότσι…με το ζόρι και με πολλά κλάματα τον βγάλαμε από το μαγαζί!!! Η τούρτα έγινε ακόμα καλύτερη από αυτό που περιμέναμε… φρεσκότατη και πεντανόστιμη! Βέβαια για να βγούμε οικογενειακή φωτογραφία χωρίς κλάματα έπρεπε ο Αλέξανδρος να πάρει την μινιατούρα Mc Queen στα χέρια του! Πρέπει να σας πω πως το βράδυ που ήπιε το γάλα του αποκοιμήθηκε στο κρεβάτι με τα αυτοκινητάκια της τούρτας σφιχτά στα χεράκια του!!! 

Η αδερφούλα μου, αν και δεν ήταν εφικτό να έρθει φέτος, έβαλε και αυτή το λιθαράκι της στην οργάνωση του πάρτι μας. Μου είχε κατεβάσει τις ταινίες «cars 1» και «cars 2» από το internet. Κατέβασα και εγώ τις «Ιστορίες του Μπάρμπα» από το youtube και βάζοντάς τα όλα μαζί έγραψα ένα dvd με μεγάλη δόση «καστάου!!!». Ήταν κάτι που είχαμε κάνει και πέρυσι με το «ΝΕΜΟ» και είχε αρέσει πολύ στα παιδάκια.

Σε κάθε περίσταση σαν και αυτή μία μαμά έχει και να σκεφτεί τι να φορέσει… εγώ θέλοντας να είμαστε απλοί και άνετοι, αλλά πάντα μέσα στο θέμα, είπα να τυπώσω μπλουζάκια για τους τρείς μας! Επέλεξα ένα χαρακτήρα της ταινίας για τον καθένα μας και έγραψα μία προτασούλα που μας χαρακτηρίζει. Ετοιμάστηκα ενώ ο Αλέξανδρος έπαιρνε τον μεσημεριανό του υπνάκο…έκανα μαλλί, βάφηκα, έβαλα το τζινάκι μου και το μπλουζάκι μου. Όταν πήγα να τον ξυπνήσω για να τον ετοιμάσω και αυτόν ο μικρός μου ήταν μέσα στα γέλια και στην χαρά…έδειχνε το μπλουζάκι μου και φώναζε «κατσάου!!! Κατσάου!!!». Όταν είδε τον Βασίλη χοροπηδούσε και έλεγε «Μπάμπας!Μπάμπας!» επειδή το μπλουζάκι του Βασίλη είχε τον χαρακτήρα του Μπάρμπα, κολλητός του Mc Queen!.  Οι καλεσμένοι μας γέλασαν και είχαμε πολλά πειράγματα για την αμφίεσή μας! «Είστε τρελοί!!!» λέγανε…

Στο πάρτι μας εξελίχτηκε και ένα ειδύλλιο….ο ναι! Ο αγαπημένος μου Θέμης- Ραφαήλ ήταν κύριος και εντυπωσίασε τους πάντες με την τρυφερότητα που πλησίασε την μικρή μας Άννα- Μαρία! Την κρατούσε χέρι-χέρι…στα μπαλάκια…στα φουσκωτά…στην τσουλήθρα….όταν σε κάποια στιγμή η μικρή έπεσε, εκείνος γύρισε και την σήκωσε …επίσης μετά την τσουλήθρα δώσανε και φιλάκι! ΕΡΩΤΑΣ!!! 

Είχαμε όμως και ατύχημα…η μικρούλα μας η Χρύσα (το ποντικάκι της μαμάς!) έσπασε το χεράκι του….τώρα το πώς…τι να σας πω ρε παιδιά…μπροστά ήμουν και έβγαζα φωτογραφίες ενώ τα πιτσιρίκια παίζανε όλα μαζί και πέφτανε το ένα πάνω σο άλλο, αλλά δεν κατάλαβα… Ήρθε ο μπαμπάς της και μαζί με την μαμά πήγαν στο νοσοκομείο… «να σου κάνουν το χεράκι καλά και μετά θα φας και τουρτίτσα Χρύσα μου! Θα σου κρατήσω εγώ στο υπόσχομαι!» της είπα λίγο πριν φύγει… Μετά από αρκετή ώρα επέστρεψαν στο πάρτι…η μικρή έχασε τα κεράκια αλλά δεν θα έχανε και την τούρτα! Σαν δυνατό κορίτσι που είναι και παρόλο που είχε δεμένο το χεράκι της, συνέχισε να έχει την ίδια χαρά και διάθεση το παιχνίδι! Περαστικά εύχομαι…να θρέψει γρήγορα το χεράκι της!!! 

Το πάρτι μας μπορώ να πω ενθουσίασε τόσο τον Αλέξανδρο όσο και εμάς τους γονείς του. Περάσαμε πολύ όμορφα. Το καρπουζάκι μας έγινε δύο!!! Μέσα σε δύο χρόνια έχει αλλάξει τόσο πολύ… Πλέον δεν τον ξεγελάς εύκολα. Αρχίζει και γυρνάει η γλωσσίτσα του στο να λέει και πιο δύσκολες λεξούλες. Έχει προσωπικότητα και εκφράζει τις προτιμήσεις του. Παίζει με τα παιδάκια… λαχταράει να παίζει με τα παιδάκια. Είναι βολικός και δεν μας δυσκολεύει. Έχει μεταμορφωθεί σε ένα υπέροχο παιδάκι…το παιδάκι μας!!! Το λατρεύουμε και ευχαριστούμε κάθε μέρα το Θεό που μας χάρισε ένα τόσο καλό παιδάκι. Και είναι και όμορφος ο άτιμος… δεν είναι; … ε… εντάξει… αφήστε με και εμένα να γίνω λίγο κουκουβάγια! Το δικαιούμαι άλλωστε!!! 

Χρόνια πολλά μικρούλη μου... μπορεί να είσαι πλέον παιδάκι… αλλά για εμένα θα είσαι πάντα το μωράκι μου!!!

 Ρίξτε μια ματιά στην δουλειά μου με ένα κλικ στο happymomentsbyria

ο καρπουζάςςςςς !!!

Η καθημερινότητα μέσα σε ένα διαμέρισμα για ένα δίχρονο παιδί είναι λιγάκι βαρετή. Παίζει με τα παιχνίδια του, σκαρφαλώνει στα έπιπλα, ανοίγει ντουλάπια, και τρελαίνεται να βγαίνει στο μπαλκόνι και να πετάει διάφορα αντικείμενα κάτω, με κίνδυνο να τραυματίσει κάποιον περαστικό. Οι γείτονες μας έχουν μάθει πια. Εκεί που μαγειρεύω ή βλέπω αμέριμνη τηλεόραση, ακούω διάφορους θορύβους από μικροαντικείμενα και τα παιχνίδια του Αλέξανδρου που πετάνε από κάτω στο μπαλκόνι μας…ξέρουν ότι είναι δικά του.

Είναι λογικό. Το παιδί απλώς βαριέται. Τα ίδια και τα ίδια συνέχεια. Ενώ στο χωριό, που το σπίτι είναι μονοκατοικία και ελαφρώς υπερυψωμένο από το δρόμο, το θέαμα αλλάζει κάθε φορά που περνάει ένα αυτοκίνητο, ένα τρακτέρ ή μια γατούλα. Ακόμα και όταν βρέχει και δεν μπορεί να τρέξει στην αυλή, παίζει στο σαλόνι και σαν ακούσει θόρυβο τρέχει με λαχτάρα στην μπαλκονόπορτα να δει τι περνάει…και αν είναι καμία από εκείνες τις μηχανές τις τεράστιες που χρησιμοποιούν στα χωράφια, ακόμα μεγαλύτερος ενθουσιασμός.

Η αποθέωση φυσικά ήταν όταν πήγαμε Κέρκυρα. Το σπίτι μας εκεί είναι σε όροφο. Είναι όμως κοντά στο αεροδρόμιο. Τόσο κοντά ώστε να μην μας ενοχλεί ο θόρυβος αλλά να παίρνουμε χαμπάρι κάθε φορά που σηκώνεται αεροπλάνο μιας και περνάει από πάνω μας. Οπότε ενώ ο Αλέξανδρος έπαιζε μέσα στο σπίτι ξαφνικά άκουγε τον θόρυβο και έτρεχε γρήγορα γρήγορα στο μπαλκόνι να προλάβει να δει το αεροπλάνο, πριν χαθεί στον ουρανό. Εκείνα να δεις χαρά! «Ουάου!!» έκανε εκστασιασμένος…

Στο διαμέρισμα που μένουμε δεν έχει συχνά τέτοια ερεθίσματα. Εκτός από τις Τρίτες που γίνεται το παζάρι και έχει λίγη κίνηση παραπάνω από τις υπόλοιπες μέρες, ο μόνος που τον έκαναν να τρέχει στο μπαλκόνι για να μην τον χάσει ήταν ο καρπουζάς. Σχεδόν κάθε μέρα, γύρω στις 10.00 το πρωί περνούσε το κάρο με τις λαστιχένιες ρόδες. Γραφική φιγούρα, ο μπάρμπας με την τρομαχτική φωνή (σαν να έρχεται από το υπερπέραν) που φώναζε «καρπουζιαααα…. ο καρπουζάςςςς…καρπούζια έχωωωω…». Και λέω «φώναζε» όχι γιατί έπαθε κάτι ο άνθρωπος αλλά γιατί πέρασε ο καιρός και δεν βγαίνουν πια καρπούζια!

Την Κυριακή όμως που μας πέρασε ξυπνήσαμε νωρίς να πάμε στα βαφτίσια του μικρού γιου του παπά Στέλιου. Ενώ ετοιμαζόμασταν ακούσαμε μουσική από το δρόμο… «Λες να ναι λατέρνα;» σκέφτηκα σαν κλασσικά ρομαντική Ρία… «έλα Αλέξανδρε!... έλα!» και τρέξαμε στο μπαλκόνι. Τελικά δεν ήταν λατέρνα…ήταν ακορντεόν όμως…και μπορεί για μένα να μην ήταν αυτό που φαντάστηκα…για τον Αλέξανδρο όμως ήταν έκπληξη!!!