Ψηφιακές Γειτονιές 2014

Τα οικονομικά μας είναι αρκετά ζορισμένα, όπως των περισσότερων οικογενειών σήμερα. Εκτός από αυτό δεν ξεχνάμε πως πλέον το παιδί έχει προτεραιότητα. Αφήνουμε πίσω κάποιες επιθυμίες μας. Ένα ταξίδι αναψυχής. Ένα ακριβό ρούχο. Μία βραδιά στα μπουζούκια. Τα λεφτά έρχονται και φεύγουν από τα χέρια μας αμέσως. Πάνε σε λογαριασμούς και υποχρεώσεις. Και όταν μένει κάτι στην άκρη προτιμάμε να πάρουμε κάτι για τον Αλέξανδρο. Η χαρά του και ο ενθουσιασμός του, κάνουν αυτήν την επιλογή μας να μοιάζει σωστότερη. Οι μικρές προσωπικές μας επιθυμίες εξαφανίζονται. 

Ένα από τα πράγματα που θέλω πολύ να κάνω και δεν μπορώ την δεδομένη στιγμή είναι να κατέβω Αθήνα στην αδερφούλα μου, που έχω να δω από το καλοκαίρι. Παράλληλα όμως θα ήθελα να την πάρω αγκαζέ και να πάμε παρέα να παρακολουθήσουμε το διήμερο εκδηλώσεων του «Ψηφιακές Γειτονιές 2014» με θέμα «Μεγαλώνοντας (σ)το αύριο». 

psifiakesgeitonies.gr 

Η αδερφή μου δεν είναι μητέρα, ούτε blogger, θα ερχόταν όμως πιστεύω με ευχαρίστηση και θα το έβρισκε πολύ ενδιαφέρον. Παρακολουθώ τις αναρτήσεις στο facebook και τους ομιλητές που θα παρευρεθούν και ζηλεύω τρελααααααα… τους διαβάζω, τους θαυμάζω… Διαβάζω και άλλους γονείς blogger μαθαίνω τις σκέψεις τους. Γελάω, παίρνω ιδέες, συγκινούμαι, ταυτίζομαι!!! Πιστεύω ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον αν γνώριζα κάποιους από αυτούς και από κοντά!

Δεν ανήκω στην κατηγορία αυτών που θεωρούνται οι «βετεράνοι» του bloging … blogarο μόλις τρία χρόνια και κάτι. Παρόλα αυτά θα ήθελα να βρεθώ ανάμεσα σε γονείς που κάνουν (όπως αναφέρουν στις Ψ.Γ.) ακριβώς αυτό που κάνω και εγώ… «όταν ο γονιός μπλοκάρει…ξεκινάει να blogάρει!».

Τι θα μοιραζόμουν εγώ μαζί τους; Τις ανησυχίες μου ως μητέρα και τον ενθουσιασμό μου βλέποντας τον γιο μου να μεγαλώνει. Τα συναισθήματα μου όταν γράφω και όταν μετά από καιρό διαβάζω τα κείμενα μου. Την εμπειρία μου μέσα από τα social media και την δύναμη του facebook. Τέλος σίγουρα θα μιλούσα για την συσπείρωση των μαμάδων της πόλης μου. Για το σύλλογο «Σερραίες Μανούλες» που ξεκίνησε μέσα από μία διαδικτυακή παρέα μαμάδων και έφτασε να διοργανώνει ομιλίες, εκδηλώσεις για όλη την οικογένεια, πάντα όμως με ένα φιλανθρωπικό σκοπό. Το έζησα όλο αυτό από την αρχή… μέχρι και σήμερα. Και ο σύλλογος αυτός είναι ένα υπέροχο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Και φυσικά αυτός ο σύλλογος έχει το δικό του blog! Αξίζει να το διαβάζετε…κάνουμε πολύ μεγάλη προσπάθεια και έχουμε την στήριξη πολλών ειδικών που γράφουν για εμάς. Αλλά και την στήριξη των μαμάδων!

serraiesmanoulesnewspaper

Επειδή όμως δεν μπορώ να βρίσκομαι στις εκδηλώσεις των «Ψ.Γ.2014», είπα να συμμετέχω έστω στο βίντεο που ετοιμάζουν!!! Το θέμα του φετινού Video: «Ως γονείς, γνωρίζουμε καλά ότι, όταν ένα μωρό γεννιέται, μαζί του ‘γεννιέται’ και η νέα μητέρα, ένα μοναδικό δέσιμο ξεκινάει, όλη η οικογένεια έρχεται πιο κοντά, νέα συναισθήματα δημιουργούνται και η ζωή αποκτάει άλλο νόημα. Η ζωή ξαναγεννιέται!»

Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν πόσο άρρωστη είμαι με τις φωτογραφίες. Βγάζω πολλές καθημερινά. Οπότε καταλαβαίνεται ότι είχα να επιλέξω ανάμεσα σε χιλιάδες. Βρήκα όμως αυτήν που νομίζω ότι αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτό που πρεσβεύει το βίντεο…και θα σας το εξηγήσω…

Ο σύζυγος μου, ο Βασίλης,  είναι κολλημένος με την μπάλα! Βλέπει μπάλα. Έπαιζε μπάλα από μικρός. Ήθελε να ασχοληθεί και επαγγελματικά. 

Προσπάθησε, αλλά λόγω πολλών παραγόντων εκείνης της εποχής, τελικά δεν τα κατάφερε. Και είναι 38 αλλά συνεχίζει να παίζει.

Όταν ακόμα νιόπαντροι συζητούσαμε για τα παιδιά μας, ονειρευόταν την στιγμή που θα παίζει μπάλα με τον γιο του. Συχνά μου τόνιζε ότι όσο και αν αγαπάει την μπάλα δεν θα τον πίεζε ποτέ να παίξει. Αν όμως ο γιος του αγαπάει το ποδόσφαιρο και το θέλει…θα τον στηρίξει…ακόμα και αν χρειαστεί να φύγουμε εξωτερικό. Και φυσικά εγώ συμφωνούσα…σιγά μην χάσω!

Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα που πήγαμε τη κλασσική κυριακάτικη βόλτα στο χωριό του άντρα μου. Ο Αλέξανδρος όταν είμαστε στο χωριό βρίσκει την χαρά του. Όσο η πεθερά μου ετοίμαζε το φαγητό τον πήραμε και τον πήγαμε στο γήπεδο όπου κάνει προπόνηση ο Βασίλης. Τα αγόρια έπαιξαν λίγο μπάλα και εγώ τους φωτογράφισα. Δεν είναι φοβερό; Αυτό που ονειρευόταν πριν πέντε περίπου χρόνια συμβαίνει τώρα! Η χαρά του και η περηφάνια του ήταν απίστευτη όταν ο Αλέξανδρος καταενθουσιασμένος έστηνε την μπάλα για να σουτάρει. Ναι … η ζωή ξαναγεννιέται όταν γίνεσαι γονιός…και νομίζω ξαναγεννιέται κάθε φορά που το παιδί σου κάνει ένα ακόμα βήμα…

Καλή επιτυχία «Ψηφιακές Γειτονιές».

Του χρόνου, πρώτα ο Θεός, θα είμαι εκεί!!!

Το υπόσχομαι στον εαυτό μου!!!

Σερραίες Μανούλες... 3 χρόνια μετά!

Έχουν περάσει περίπου τρία χρόνια από την μέρα που ανακάλυψα τις «Σερραίες Μανούλες». Ήταν η εποχή που ως νέα μαμά και μακριά από την οικογένειά μου, είχα κλειστεί για αρκετό καιρό μέσα στο σπίτι. Μου έδινε ιδιαίτερη χαρά κάθε βράδυ, μόλις το μωρό αποκοιμιόταν και ο σύζυγος χάζευε στην τηλεόραση, εγώ να συμμετέχω στις διαδικτυακές συζητήσεις των μαμάδων.

Μέσα σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα η ομάδα απέκτησε πάνω από δύο χιλιάδες μέλη. Όλο αυτό τον καιρό, γνώρισα γυναίκες που βιώνουν τα ίδια, μικρά ή μεγάλα, καθημερινά προβλήματα με εμένα. Συζήτησα μαζί τους για ουσιαστικά και μη θέματα. Έδωσα σε όποια μου ζήτησε την συμβουλή μου και σαν σφουγγάρι ρούφηξα τις εμπειρίες των άλλων μαμάδων. Κάποιες δεν μου χρησίμευσαν. Κάποιες άλλες όμως μου έλυσαν τα χέρια.

Από τον τίτλο και μόνο πολλοί νομίζουν πως πρόκειται για μικρομάνες. Όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο.  «Μανούλα» είναι και η κάθε γιαγιά για τον γιο της, έτσι δεν είναι; Στην ομάδα, συμμετέχουν νέες μητέρες, μέλλουσες μητέρες, μητέρες που τα παιδιά τους έχουν ανοίξει τα φτερά τους και τέλος γυναίκες που αγαπούν τα παιδιά. Η ομάδα αρχικά δημιουργήθηκε από μία Σερραία, τη Μαρία και μία Λαρισαία, τη Βάσω και την παρέα συμπλήρωσα μετά από λίγο κι εγώ μια τρελοκερκυραία! Απλά οι Σέρρες είναι το σημείο ταύτισης μας πέρα από την αγάπη μας για τα παιδιά.

Συνήθως οι γυναίκες μιλούν για το πόσο σημαντικό είναι να βοηθάει η μία την άλλη και πόσο χρήσιμη είναι η συμμετοχή τους σε μία τέτοια ομάδα. Ενημερώνονται και συζητούν για τα πάντα. Ότι και αν θέλεις να ρωτήσεις, όποια στιγμή της ημέρας και αν το ρωτήσεις, το γράφεις στην ομάδα του facebook και δεν υπάρχει περίπτωση να μην σου απαντήσουν πέντε ή έξι μαμάδες τουλάχιστον. Αυτή είναι η ομορφιά και η ευκολία μιας ομάδας στο διαδίκτυο.

Πάντα όμως υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Κατά καιρούς έχω ακούσει πως οι Σερραίες μανούλες είναι όλη την ώρα στο ιντερνέτ και δεν ασχολούνται με τα παιδιά τους. Κουτσομπολεύουν η μία την άλλη. Εκθέτουν τα παιδιά τους. Κριτικάρουν τους άντρες τους. Χρησιμοποιούν την ομάδα για διαφήμιση. Ξεκατινιάζονται όταν έχουν αντίθετη άποψη η μία με την άλλη. Πολλές φορές μπαίνουν στο στόχαστρο των πατεράδων λέγοντας πως τους παραμερίζουμε και κάνουμε κόμμα οι μαμάδες μεταξύ μας, με στόχο να τους εξοντώσουμε. Γελάτε; Κι όμως!

Αρχικά σκέφτομαι…πείτε μου κάτι…οτιδήποτε… που να έχουν συμμετέχει πάνω από πέντε γυναίκες και να μην έχει υπάρξει προστριβή. Είναι απόλυτα φυσιολογικό, παρόλο που μας ενώνουν πολλά θέματα, να μην συμφωνούμε σε όλα. Από την εμπειρία μου, τρία χρόνια τώρα, έχω μάθει απλά να λέω σε μία γυναίκα - μητέρα την γνώμη μου μόνο όταν μου την ζητάει. Και δεν παρεξηγώ πλέον καμία, γιατί απλά η καθεμία αποφασίζει από μόνη της τον τρόπο που θα διαχειριστεί την οικογένειά της. Είναι υπέροχο και αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι χιλιάδες γυναίκες επικοινωνούν καθημερινά και βρίσκουν ενδιαφέρον την ομάδα αυτή. Επίσης κανένας δεν είπε πως η ομάδα δημιουργήθηκε από ειδικούς… Μια απλή ομάδα του facebook είναι που οι μαμάδες μπορούν να συζητήσουν από τα οφέλη του θηλασμού έως και τι φορούσε σήμερα η Μενεγάκη.  Από το φωτογράφο που επιλέξανε για την βάπτιση έως τον γιατρό που τις ξεγέννησε. Όλα είναι θέμα προσωπικού γούστου και εμπειριών. Όπως θα συζητούσαμε σε ένα καφέ, έτσι συζητάμε και διαδικτυακά.

Βέβαια αυτοί που κριτικάρουν αρνητικά την ομάδα μας είναι επειδή εμείς τους έχουμε δώσει το δικαίωμα. Εμείς οι μαμάδες – γυναίκες είναι που «κουτσομπολεύουμε» κάτι που θα γράψει κάποια άλλη στην ομάδα μας. Το κουτσομπολιό όμως είναι περασμένο στο DNA μας, δεν γλιτώνεις! Πολλές φορές μπορεί ο διαδικτυακός λόγος να φέρει διαφωνίες έως και δικαστικές διαμάχες!!!  Όμως για το πόσο θα εκθέσει κάποια τον εαυτό της στην ομάδα, είναι προσωπική της ευθύνη. Οι διαφωνίες και οι «άτυχες στιγμές» μοιάζουν όμως τόσο ασήμαντες μπροστά στην σημασία της  επικοινωνίας που αναπτύχτηκε μεταξύ μας.

Όταν ξεκίνησε αυτή η ομάδα δεν θέλαμε η διαχείριση να έχει ηγετικό χαρακτήρα. Δυστυχώς όμως με την είσοδο πολλών, μα πολλών μελών, χάθηκε η τάξη και άρχισαν τα μέλη να δυσανασχετούν για όσες παραβλέπουν τους άτυπους κανόνες αυτής της ομάδας. Και έτσι η διαχείριση αποφάσισε να πάρει τα μέτρα της. Πρόσθεσε και νέες διαχειρίστριες που έχουν την διάθεση και το χρόνο να ασχοληθούν. Και που έχουν δείξει ότι δεν είναι από τα μέλη που ρίχνουν λάδι στην φωτιά και μπορούν να διαχειριστούν αντικειμενικά οποιαδήποτε διαφωνία. Έθεσε επίσης γραπτώς τους κανόνες της ομάδας. Ξεκαθάρισε την ομάδα από τυχόν fake profiles! Και νομίζω ότι σιγά-σιγά η ομάδα αποχτά το προφίλ που της αρμόζει. Τώρα θα μου πεις φύγανε πολλές… αν δεν τις αντιπροσώπευε αυτή η ομάδα δεν μπορείς να τις κρατήσεις με το ζόρι. Κάποιες φύγανε και κάποιες άλλες την αγαπούν και δεν φεύγουν με τίποτα!

Στην αρχή του κειμένου μιλήσαμε για το σημείο ταύτισης των γυναικών της ομάδας μας, που είναι η πόλη των Σερρών. Όταν λοιπόν έπεσε στο τραπέζι η ιδέα του συλλόγου, αποφασίστηκε να έχει το ίδιο όνομα. Επειδή το «Σερραίες Μανούλες» δηλώνει ακριβώς όσα πρεσβεύει ο σύλλογος.

Ο σύλλογος «Σερραίες Μανούλες» ξεκίνησε από μαμάδες που γνωρίστηκαν μέσα από την ομάδα του facebook. Πρόκειται για μαμάδες δραστήριες που ήθελαν απλώς οι συναντήσεις τους να έχουν και ένα σκοπό. Αυτή ήταν η αρχική σκέψη.

Ο σύλλογος στη συνέχεια απέκτησε την δύναμη να οργανώνει ομιλίες  δίνοντάς μας την δυνατότητα να ακούσουμε από ειδικούς και να ενημερωθούμε για διάφορα θέματα, όπως ιατρικά, ψυχολογικά, εκπαιδευτικά και άλλα. Αξίζει να σημειώσουμε πως βοηθάει μητέρες με οικονομικά προβλήματα συλλέγοντας ρούχα ή τρόφιμα. Έχει επίσης συνεισφέρει με τον δικό του τρόπο στο έργο άλλων συλλόγων. Δυστυχώς δεν μπορεί να συμμετέχει παντού, ούτε έχει την δύναμη να λύνει όλα τα προβλήματα της κοινωνίας. Ευτυχώς υπάρχουν και άλλοι, περισσότερο αρμόδιοι για κάποιες περιπτώσεις.

Τα παραπάνω όμως είναι δράσεις που κάνει όταν έχει την δυνατότητά και τον χρόνο να τα οργανώσει. Μην ξεχνάμε πως τα μέλη αλλά και το ΔΣ. είναι νέες μαμάδες. Η καθημερινότητα τους και ο ρόλος τους στις οικογένειές τους, τις περιορίζει στο να ασχολούνται σε «επαγγελματικό» επίπεδο με το σύλλογο. Τα περισσότερα από τα μέλη του ΔΣ δεν άνηκαν σε άλλους συλλόγους. Δεν ήξεραν πως θα εξελιχθεί όλο αυτό. Δεν είχαν την πείρα που έχουν άλλοι τοπικοί σύλλογοι που μετράνε δεκαετίες ύπαρξης. Ψηφίστηκαν την πρώτη φορά μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού και δίψας για δημιουργία. Ξαναψηφίστηκαν με μικρές ανακατατάξεις μετά από της δίχρονης πορείας τους. Το αποτέλεσμα δείχνει πως τα μέλη του συλλόγου εμπιστεύονται για ακόμα μία φορά το συγκεκριμένο ΔΣ. Υπάρχουν βέβαια πάντα τα αρνητικά σχόλια που με τον έναν ή άλλο τρόπο φτάνουν στο ΔΣ. Γιατί προτιμήσαμε τον έναν και όχι τον άλλον. Γιατί αποφασίσαμε η συγκέντρωση να γίνει εκεί και όχι αλλού. Γιατί οργανώσαμε μια δράση εκείνη την ημερομηνία και όχι την άλλη. Πράγματα που δυστυχώς η ευτυχώς συζητιούνται στα μέλη μας. Βγαίνουν όμως πολλές φορές και λανθασμένα συμπεράσματα. Και αυτό πάει και αλλού…και αλλού. Και σας θυμίζω αυτό που έλεγα πριν. Εμείς δώσαμε δικαίωμα να μέλανε για την διαδικτυακή ομαδούλα μας… εμείς και για το σύλλογο! Η κριτική όμως είναι κάτι που πρέπει να το λαμβάνεις σαν αφορμή για να γίνεις καλύτερος. Και αυτό προσπαθεί να κάνει και το σημερινό ΔΣ. Να αποφασίζει και να πράττει με στόχο το καλό των μελών του και της διατήρησης της ιδέας που πρεσβεύει. Για αυτό το λόγο αποφάσισε να δέχεται όλες τις ενστάσεις ή προτάσεις γραπτώς. Και να απαντά επίσης κατόπιν συνεδριάσεως πάλι γραπτώς. Ίσως είναι ο μόνος τρόπος να διευκρινίζεται σε όποιον έχει απορίες γιατί επέλεξε να κάνει κάτι και γιατί κάτι το απέρριψε.

Λάθη σίγουρα έχουν γίνει αλλά όχι επίτηδες. Πριν λίγο καιρό ξεκινήσαμε. Τώρα αρχίζουμε και συνειδητοποιούμε που φτάσαμε. Αποκτάμε εμπειρία. Από το παρεάκι στους παιδότοπους φτάσαμε στην γενική συνέλευση με δωρεάν καφέ και δωρεάν κλόουν για τα παιδιά μας. Δεν είναι και λίγα όσα έχουμε καταφέρει σαν σύλλογος. Ας μην μακρηγορώ μιλώντας για τις δράσεις μας. Μπορείτε να μπείτε στην ιστοσελίδα μας και να διαβάσετε. Και αυτό το οφείλουμε στα δραστήρια και καλοπροαίρετα μέλη μας. Είτε αυτά ανήκουν στο ΔΣ είτε όχι.

Εδώ θέλω να σας θυμίσω κάτι που έγραψε η πρόεδρος του συλλόγου σε ένα κείμενο της εφημερίδας μας.  Μας εκφράζει πιστεύω όλες μας «…Μην περιμένετε θαύματα από μας. Αυτά τα έχουμε κάνει ήδη και είναι τα παιδία μας. Είμαστε εδώ για να δώσουμε ενέργεια σε όλες τις μανούλες που αγωνίζονται καθημερινά, να απλώσουμε το χέρι για συμπαράσταση, να  εμψυχώσουμε η μια την άλλη, να μάθουμε μαζί και να δράσουμε για τα παιδία μας. Είμαστε εδώ για να υπάρξει ένα σημείο αναφοράς για όλες τις Σερραίες μανούλες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με ή χωρίς βοήθεια…».

Οφείλουμε όμως, όταν ανήκουμε σε ένα σύλλογο, να τον στηρίζουμε! Να συμμετέχουμε. Να συνεισφέρουμε. Να μιλάμε για αυτόν. Να διαδίδουμε ότι πρεσβεύει. Να ενθαρρύνουμε όσους μας κριτικάρουν να μάθουν περισσότερα για εμάς. Να τους ενημερώνουμε ότι πίσω από τις χαμογελαστές μητέρες που διασκεδάζουν πίνοντας τον καφέ τους, υπάρχει πάντα μία δράση…κάποιος άλλος που έχει ανάγκη βοηθιέται μέσα από αυτό.

Έχουν ειρωνευτεί αρκετές φορές κάποιοι μπαμπάδες την συσπείρωση μας λέγοντας ότι δεν θα υπάρξει μέλλον ή ότι θα ήταν πιο σωστό να υπολογίζαμε λίγο και αυτούς. Τίποτα δεν θα γινόταν αν δεν είχαμε τους άντρες να μας στηρίζουν σε όλο αυτό. Σε κάθε δράση, σε κάθε εκδήλωση, οι σύζυγοι ή οι μπαμπάδες μας, μας δίνουν πάντα τα φώτα τους και μας κατευθύνουν όταν τους το ζητάμε. Και μετά από κάθε προσπάθεια μας ενθαρρύνουν ακόμα και όταν δεν έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Και τους ευχαριστούμε πολύ για την υπομονή τους. Η προσπάθειά μας δεν τους μειώνει σε καμία περίπτωση. Γνωρίζοντας όλο και περισσότερες μανούλες, γνωρίζω και συζύγους που καμαρώνουν που  οι γυναίκες τους είναι τόσο δραστήριες. Μάλιστα δεν διστάζουν να μιλούν και για το σύλλογό μας. Τώρα αν κάποιος νοιώθει διαφορετικά…σίγουρα δεν ήταν πρόθεση του συλλόγου να τον κάνει να νοιώσει έτσι. Και σίγουρα κάτι άλλο θα φταίει…

Αλλά ο σύλλογος δεν παύει να είναι αυστηρά για γυναίκες. Πολλές γυναίκες μπαίνουν στον σύλλογο επειδή απλά η φίλης τους, τους το πρότεινε. Άλλες ίσως θέλουν αν διαφημιστούν. Άλλες τους αρέσει να συνεισφέρουν. Άλλες έχουν ανάγκη από φιλίες. Άλλες επιδιώκουν αυτοπροβολή. Άλλες δεν έχουν τι να κάνουν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι σε βάθος χρόνου όλες επωφελούμαστε από την ενασχόλησή μας με το σύλλογο. Αξίζει να σας πω για μια φίλη που στις πρώτες εκλογές μια φίλη πήρε δύο ψήφους. Έναν τον δικό της και έναν τον δικό μου. Στις δεύτερες εκλογές όμως κατάφερε και μπήκε στο ΔΣ. Δεν το έβαλε κάτω. Δεν το πήρε προσωπικά. Η αγάπη της και ο ενθουσιασμός της για τον σύλλογο φάνηκε και εκτιμήθηκε. Καμία δεν βγαίνει χαμένη αν έχει την πρόθεση να ασχοληθεί και την υπομονή να δει πως θα εξελιχθεί ο σύλλογος αυτός.

Η ομάδα του facebbok και ο Σύλλογος είναι αδερφάκια! Το ένα στηρίζει το άλλο. Αγαπιούνται! Πολλές φορές όμως οι διαφωνίες και τα άσχημα σχόλια που μπορεί να αναρτηθούν σε ένα διαδικτυακό καβγά στην ομάδα, επισκιάζουν το έργο του συλλόγου. Αυτό πρέπει να διαχωριστεί. Άλλο 2.281 μέλη και άλλο 270! Και αυτό όμως είναι κάτι που μόνο τα μέλη του συλλόγου μπορούν να αλλάξουν. Μιλώντας απλά με αγάπη για το σύλλογο και έχοντας λίγη κατανόηση για τυχόν λάθη του Δ.Σ. Όλα θα γίνουν όπως πρέπει αρκεί να είμαστε ενωμένες.

Γιορτάζουμε λοιπόν τα τρία χρόνια λειτουργίας της ομάδας «Σερραίες Μανούλες»! Χρόνια πολλά κορίτσια!!! Εύχομαι να είμαστε όλες γερές & αγαπημένες! Όσες έχετε παιδάκια να τα καμαρώνεται πάντα!!! Όσες από εμάς το σκεφτόμαστε για δεύτερο να το πάρουμε πιο ζεστά! Όσες είναι εγκυούλες με έναν πόνο!!!! Και όσες δεν έχουν ακόμα μωράκι...μέσα από την καρδιά μου να ακούσουν σύντομα ευχάριστα νέα!!!

Να κλείσω λοιπόν με τα λόγια του Μάνου Αντώναρου. Η σύζυγός του Ολίβια είναι ο συνδετικός κρίκος σχεδόν 100.000 ελληνίδων μαμάδων στο facebook…και όχι μόνο δεν αισθάνεται μειωμένος…αλλά αγαπά πολύ αυτό που κάνει η γυναίκα του. «Οι  Σερραίες Μανούλες  έκαναν το πιο δύσκολο βήμα: Το πρώτο. Οι «Σερραίες Μανούλες» έχουν ΟΛΟΝ τον σεβασμό μου. Νιώθω σαν στιχουργός που τα στιχάκια μου τα τραγουδά π.χ. η Δήμητρα Γαλάνη. Τις ευχαριστώ γι' αυτό. Ο λόγος της μάνας στην Ελλάδα είναι ΝΟΜΟΣ.  Όποιος/α έχει αντίρρηση ας σκεφθεί τη δικιά του μάνα. Κορίτσια, είστε ο ΝΟΜΟΣ… ο άγραφος νόμος… ο πιο δυνατός από όλους…σκεφθείτε το στα σοβαρά. Είδα τη δημιουργικότητά σας, είδα τη συνεργασία σας, είδα τη θέλησή σας, είδα το μεράκι σας… ζω για να δω τη γροθιά σας».