Φαντάζομαι πως όλες έχετε πέσει στην παγίδα του να εκνευριστείτε με κάποιους που επιμένουν ότι το παιδάκι σας είναι ίδιο ο άντρας σας ή ακόμα και όταν επιμένουν πως είναι ολόιδιο με εσάς.
Πριν μείνω έγκυος, μου είχαν στείλει στο facebook μία εφαρμογή που ανέβαζες την φωτογραφία σου και του συντρόφου σου και σου εμφάνιζε το πώς θα είναι το παιδί σου! Περιττό να σας πω πως εμένα μου βγήκε αγοράκι (κατόπιν επιλογής που είχε η εφαρμογή βέβαια, αφού ήθελα αγοράκι!) κοκκινομάλλικο και κακάσχημο!!! Μα τι σχέση είχε αυτό το μωρό με εμάς; τρόμαξα για λίγο…
Φυσικά σε όλη την εγκυμοσύνη μέχρι να έρθει η στιγμή να το πάρω στην αγκαλιά μου είχα την απορία του πώς να είναι άραγε; Θα πάρει κάτι από εμένα; Θα πάρει κάτι από τον σύζυγο; Μετά ευχόμουν… «Αχ! Θεούλη μου ας πάρει τα μάτια μου και το μεταβολισμό του άντρα μου!». Βλέπετε πάντα μου λέγανε πως έχω ωραία μάτια…και μετά συνέχιζαν… «λίγα κιλάκια αν έχανες…θα ήσουν τέλεια!» μπορείτε λοιπόν να καταλάβετε γιατί είχα αυτή την επιθυμία. Ήθελα να πάρει τον μεταβολισμό του μπαμπά του, που τρώει τα πάντα και δεν μένει τίποτα πάνω του….ειλικρινά το ζηλεύω αυτό!!!
Μετά από ένα φυσιολογικό τοκετό, το μωράκι μου βγήκε…λίγο ζορισμένο. Ξέρετε τα μωράκια της καισαρικής είναι πιο εμφανίσιμα, μιας και δεν χρειάζεται να δυσκολευτούν για να βγούν. Εδώ να σας πω πως στις καλοκαιρινές μας διακοπές, ενώ αράζαμε στην παραλία, διάβαζα δυνατά το βιβλίο περι εγκυμοσύνης ώστε να ακούει και ο άντρας μου. Έτσι όταν ήρθε η ώρα να πάρει στην αγκαλιά του το μωράκι μας ήταν ήδη ενημερωμένος πως τα νεογέννητα δεν είναι σαν εκείνα τα 4ων ή 5 μηνών στρουμπουλά, αφράτα μωράκια, με ροδοκόκκινα μαγουλάκια, που βλέπουμε στις διαφημίσεις για τις φρουτόκρεμες. Παρόλα αυτά όμως, με το χιούμορ που τον χαρακτηρίζει, ρώτησε τον γιατρό, όταν είδε πως ο μικρός μας είχε λίγο μακρόστενο κεφάλι…τύπου πεπόνι… «γιατρέ ξέρω… θα στρώσει ε;» και φυσικά ο γιατρός λύθηκε στα γέλια!
Έχουν περάσει 16 μήνες από τότε και ακόμα και τώρα ακούμε τα κλασσικά «ίδιος εσύ!», «καλέ τίποτα δεν πήρε από εσένα;». Ξέρετε αυτό που από το δικό μου σόι λένε πως το παιδί μοιάζει εμένα και από το σόι του άντρα μου πως μοιάζει αυτόν. Φυσικά υπάρχουν πάντα αυτοί που θέλουν να μας εκνευρίσουν (για πλάκα αλλά και όχι μόνο) που ρωτάνε … «εσύ που ήσουν…κοιμόσουν;». Τις προάλλες που λέτε, έβλεπα τον Λιάγκα σε μία συνέντευξη που απάντησε σε αυτήν την ερώτηση «Αλλάζει τόσο πολύ μέρα με τη μέρα που ακόμα δεν έχουμε καταλάβει ποιος τελικά κοιμόταν!».
Μία Σερραία μανούλα κάποτε μου είπε γελώντας «Εγώ είμαι σίγουρη πως το παιδί είναι δικό μου…αυτός τι στοιχεία έχει; Ας του μοιάζει λοιπόν!!!» και μου φάνηκε πολύ αστείο.
Μια άλλη δήλωση που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι της Κάτια Ζιγούλη στο πρώτο της παιδί, την κορούλα της «Δεν μοιάζει σε κανέναν. Έχει το δικό της πρόσωπο, τη δική της προσωπικότητα. Είναι ξεχωριστή!!!». Και έτσι είναι…
Βλέποντας τον μικρό μου, βλέπω ένα μοναδικό ανθρωπάκι που δεν μοιάζει με κανέναν! Κάποιες στιγμές ο τρόπος που με κοιτάει, θυμίζει το βλέμμα του συζύγου μου…αλλά και πάλι είναι μοναδικός! Δεν με απασχολεί αν μου μοιάζει ή όχι. Χαίρομαι εξίσου όταν μου λένε πως έχει πάρει από εμένα, όσο και όταν λένε πως έχει πάρει από τον πατέρα του. Για εμένα, τη μαμά του, πάντα θα είναι μοναδικός! Βέβαια δεν είναι μόνο η μύτη, τα μάτια ή τα μαλλιά που πιστοποιούν ότι είναι δικό μας το παιδί. Στην πορεία σίγουρα θα αποκαλυφθεί ότι και αν κρύβει το dna του!!! Και τότε όπως όλοι οι γονείς στα καλά, θα λέω «Αυτό από εμένα το πήρε!». Και κάθε φορά που θα γυρνάει σπίτι από το ποδόσφαιρο και θα πονάει από κάποιο χτύπημα, θα πεινάει σαν λύκος και θα έχει λερωμένα ρούχα, εγώ θα μουρμουρίζω καθώς θα του ετοιμάζω κάτι να φάει…«ίδιος ο πατέρας σου!!!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
περιμένω τα σχόλιά σας! :)