Ο Αλέξανδρος είναι πλέον 2 plus και είμαστε στην φάση που λέμε
πολλά…
Μαθαίνουμε να λέμε τα χρώματα. Και ένα από τα παιχνίδια μας,
όταν πάμε βόλτα για ψώνια με το καρότσι, είναι να λέμε τι χρώμα είναι τα
παρκαρισμένα αυτοκίνητα που συναντάμε
στο δρόμο μας. Αυτοκίνητα βέβαια βλέπει και στα διάφορα περιοδικά αυτοκινήτων
που αγοράζει ο κουνιάδος μου. Εκείνος του μαθαίνει τις μάρκες. Και ο Αλέξανδρος
όταν βλέπει σήμα volkwagen φωνάζει «μπαμπάς!» και όταν βλέπει bmw φωνάζει
«μπεμπα».
Ένα καινούργιο που μου αρέσει πολύ να το λέει, είναι όταν
τον ρωτάω ποιος θα έρθει να παίξουνε και μου απαντάει «Ιαννι» από το «Ιωάννης».
Ο τρόπος που το προφέρει σου κάνει και «Γιάννης»! Κάνει σαν τρελός όταν έρχονται
παιδάκια στο σπίτι για παιχνίδι. Το σαλόνι μου γίνεται
παιχνιδομπισκοτογαριδοχυμοτοπος….αλλά δεν πειράζει…χαλάλι του, εξάλλου υπάρχει
πάντα η ηλεκτρική σκούπα!
Αυτό το διάστημα έχουμε κολλήσει και με την φρουτοσαλάτα της
Λίνας (έτσι την ονόμασα, μιας και αυτή μου έδωσε την ιδέα). Ένα τάπερ με φρούτα
ψιλοκομμένα σε χυμό φρούτων με λίγη κανέλα και λίγες σταγόνες λικέρ ή
ουίσκι…πεντανόστιμη. Ο Αλέξανδρος είχε από το καλοκαίρι να φάει φρούτα. Κάνα
ροδακινάκι ή κάνα αχλαδάκι αλλά και αυτό με το ζόρι. Μέχρι και την μπανάνα είχε
κόψει. Με την φρουτοσαλάτα όμως τρώει όλα τα φρούτα…ακόμα και ακτινίδιο!!! «Μια
βόμβα βιταμινών» όπως λέει η μαμά μου. Έχει συνδυάσει το απογευματινό γεύμα με
την φρουτοσαλάτα. Και από εκεί που ήθελα να αποφύγω τα μπισκοτάκια και τα
γιαουρτάκια με σοκολάτα ή βανίλια…τώρα πηγαίνει στο ψυγείο και φωνάζει «φρούτι!
Φρούτι!». Τι ωραία!!!
Στην οικογένεια μου τρώγαμε πολλά φρούτα. Πάντα τα
απογεύματα ο μπαμπάς μου μας καθάριζε μηλαράκια. Ο Βασίλης μου όμως, παρότι
αθλητικός τύπος, μόνο την μπανάνα συμπαθούσε. Φυσικό χυμό από πορτοκάλια του
έφτιαχνα και μου ζητούσε να του βάλω άχαρη! Τις προάλλες όμως μου ζήτησε να του
φέρω 3-4 πορτοκάλια να φάει… «Δεν πήρα ρε μωρό μου!» του λέω σοκαρισμένη. «Πήρα
εγώ» λέει… Ούτε που το φανταζόμουνα ότι κάποια στιγμή θα έφτανε η ώρα που θα
τρώγαμε οικογενειακώς φρούτα!!! Μακάρι να μην είναι φάση…μακάρι να κρατήσει μια
ζωή αυτό. Τι καλύτερο για τον μικρό;;;
Μένοντας λοιπόν στην φρουτοσαλάτα θα μοιραστώ μαζί σας μία
στιγμή που με άφησε άφωνη! Τόσο απλό αλλά τόσο σοκαριστικό… Τρώγοντας
φρουτοσαλάτα ο Αλέξανδρος τον ρωτούσε ο μπαμπάς μας «ωραίο Αλέξανδρε;» … «πολύ ωραίο!»
απαντάει. (Εντάξει αυτό το λέμε καιρό τώρα) «Πάρα πολύ ωραίο!» λέει ο μπαμπάς…
«ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!» λέει ο Αλέξανδρος δυνατά και πεντακάθαρα!!! Και έχουμε
μείνει άφωνοι με τον Βασίλη να κοιτιόμαστε. «τον άκουσες;» τον ρωτάω… «τι ωραία
που το είπε!!!» λέει ο Βασίλης. Πρώτη φορά χρησιμοποίησε τρείς λεξούλες
μαζί…βέβαια από τότε δεν το ξανάπε…αλλά θα το πει όταν δεν θα τον παρακαλάμε,
είμαι σίγουρη!
Πόσο περίεργο μας φαίνεται που το μωράκι μας μεγάλωσε και
επικοινωνεί πλέον μαζί μας. Τώρα το να καταλάβεις τι θέλει δεν φαντάζει τόσο
δύσκολο. Είναι πολύ αστείο κάθε φορά που σαν σφουγγαράκι ακούει και λέει κάποια
λεξούλα. Χαίρεται τόσο πολύ όταν και οι δύο του χτυπάμε παλαμάκια και του
φωνάζουμε «Μπράβο Αλέξανδρε!» γεμάτοι περηφάνια. Η επιβράβευση είναι πολύ
σημαντική… Να κάτι που μάθαμε στις σχολές γονέων.
Δεν ξέρω αν είναι νωρίς ή αν έχει αργήσει να μιλήσει.
Σίγουρα θα ήταν διαφορετικά αν είχε ένα μεγαλύτερο αδερφάκι να ακούει. Δεν θέλω
όμως να τον πιέζω. Παίζουμε και μαθαίνουμε μέσα από το παιχνίδι διάφορες
λεξούλες. Έχω καταλάβει ότι ότι του τονίζω με μικρή δόση μουσικότητας του κάνει
εντύπωση και το θυμάται. Θα έρθει η ώρα που θα τα πει όλα…και τότε ποιος μας
πιάνει!!!
