Είμαι μητέρα και γιορτάζω κάθε μέρα!

Τι ήταν αυτό πάλι χθες όλη μέρα… Είμαι “κλαψιάρα” αλλά χτες ξεπέρασα και τον εαυτό μου!!! Ήταν ή Γιορτή της Μητέρας, η ημέρα που με βάζει σε σκέψεις… για όλα όσα έχω πάρει από την μαμά μου και για όλα όσα θέλω να προσφέρω στο γιο μου.

Βασικά από την Παρασκευή, που πήρα την κάρτα που μου ετοίμασε ο μικρός στο σχολείο, ξεκίνησα να συγκινούμαι. Έγραψε για πρώτη του φορά τη λέξη “ΜΑΜΑ”!!! Λιώνω η μάνα!!!

Το Σάββατο γιορτάσαμε μαζί με το σύλλογο “Σερραίες Μανούλες” στο πεζόδρομο μπροστά από το επιμελητήριο. Εκεί το “Παιδικό Κολέγιο”, πλήρως οργανωμένο, έβαζε τα παιδιά να ζωγραφίζουν και να φτιάχνουν χειροτεχνίες για να δώσουν στην μητέρα τους. Ο γιος μου ξετρελάθηκε! Βρήκε την φίλη του από το σχολείο εκεί, ζωγράφισαν με τα πινέλα, βγήκαν φωτογραφίες, έφτιαξαν χειροτεχνίες, βάφηκαν και με facepainting. Και ενώ εμείς συμμετείχαμε και διασκεδάζαμε, παράλληλα  μαζεύτηκε και ένα σεβαστό ποσό για καλό σκοπό. Εύχομαι μόνο η μικρή Μελίνα να γυρίσει γρήγορα γερή και δυνατή.

Την Κυριακή ξυπνήσαμε νωρίς και πήγαμε οικογενειακώς εκκλησιά. Στο δρόμο ο γιος μου έκοψε ένα πορτοκαλί λουλουδάκι και έτρεξε να μου το δώσει μαζί φυσικά με φιλί. Τι να λέμε τώρα… Τρεις μέρες συνεχόμενα γιορτάζω εγώ!!!

Και θέλοντας να ποστάρω κάτι για την γιορτή της μητέρας στο προφίλ μου, θυμήθηκα την δική μου μαμά και εκείνη την εικόνα της που όσα χρόνια να περάσουν δεν θα ξεχάσω ποτέ. Και έτσι έγραψα:

 —- Νοέμβριος 1980

Λεπτή, καστανόξανθη, ήρεμη, χαμογελαστή και τόσο λαμπερή… θηλάζει το μωρό της ενώ ο σύζυγός της την καταγράφει με μια παλιά κινηματογραφική κάμερα! Έχουν διαλέξει για μουσική υπόκρουση το τραγούδι που μόλις είχε πρωτοβγεί και σαρωνει στα ραδιόφωνα… Barbra Streisand και «Woman In Love».

Χρόνια πολλά μανούλα μου! Κάθε φορά που το ακούω… ορκίζομαι πως μυρίζω το άρωμά σου! —-

Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την φετινή διαφήμιση της Pampers… δώστου πάλι κλάμα η Ρία! Και κάνω ζάπινκ και να τη πάλι η διαφήμιση… Έλεος! Εσείς εκεί στην Pampers δεν με λυπάστε καθόλου;
Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες του κόσμου…
Χρόνια πολλά για εχθές…για σήμερα…για κάθε μέρα…
Γιατί όταν έχεις παιδιά…κάθε μέρα είναι μια νέα πρόκληση, με πολλές εκπλήξεις και χίλιους λόγους να γιορτάζεις!

serrebrity.gr

ΣΧΟΛΕΣ ΓΟΝΕΩΝ δεν χρειάζεται να σαι “του γιατρού” για να πας…

Πριν λίγες ημέρες ανέλαβα τα προσκλητήρια μιας βάφτισης. Με την μαμά του μωρού συνεννοούμασταν περισσότερο μέσω διαδικτύου αλλά κάποια στιγμή για να αποφύγουμε το γράψιμο μιλήσαμε και στο τηλέφωνο. Αγχωμένη αρκετά η κοπέλα… με ένα νήπιο και ένα μωρό, να τρέχει για όλα και να υπάρχει και αυτός ο κλασσικός εκνευρισμός ανάμεσα στο ζευγάρι που την στεναχωρεί και την κάνει έξαλλη την ίδια στιγμή. Δεν ξέρω πως έγινε και ξεκίνησε να μου μιλάει για αυτό… μάλλον αισθάνθηκε οικεία μαζί μου… όμως ήταν σαν να μιλάει για εμένα! Σαν να ξαναζώ τους πρώτους μήνες του άγχους και της άγνοιας που είχαμε με τον σύζυγο μου σαν γονείς. Που από το φόβο μας και την ανασφάλειά μας αν κάνουμε το σωστό για το παιδί μας, διαφωνούσαμε σε όλα!!! Και ακούγοντας την ήταν σαν να βλέπω πως θα ήμουν αν είχα ένα ακόμα παιδί…
Ενώ κουβεντιάζαμε έπιασα τον εαυτό μου να της λέω συχνά «Ά! Κάπως έτσι και εγώ!». Αυτή μιλούσε και εγώ θυμόμουν… και της ανέφερα πολλές φορές τι μας έλεγαν στην “σχολή γονέων” και πόσο αυτό με βοήθησε στην πράξη…σε απλά, μικρά, καθημερινά θεματάκια που αντιμετωπίζει η κάθε οικογένεια. Γιατί δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει…οικογένεια χωρίς αυτά τα μικρά θεματάκια δεν υπάρχει!!! Με ρώτησε τι ακριβώς είναι οι “σχολές γονέων” και που μπορεί να απευθυνθεί…

Όπως καταλάβατε για τις “σχολές γονέων” ήθελα να γράψω…

Πριν τέσσερα χρόνια, η φίλη μου η Λίνα μου πρότεινε να πάω μαζί της σε “σχολή γονέων” που ξεκινούσε στο σχολείο δίπλα στο σπίτι της. Είναι δωρεάν σεμινάρια για γονείς. Εκεί ανταλλάσσουν απόψεις και αναλύουν θέματα γύρω από τον τρόπο που θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους, με συντονιστή κάποιον ψυχολόγο.
Είχα την τύχη να συμμετέχω δύο χρονιές στην ομάδα της Κωνσταντίνας Σαπαρδάνη, ψυχολόγο (υπεύθυνη κέντρου Ψυχολογικής Υποστήριξης / ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεία για παιδιά, εφήβους & οικογένεια “Ας Μιλήσουμε”). Ήμασταν ένα τμήμα πολύ δεμένο. Μαμάδες με τους ίδιους προβληματισμούς. Μία φορά την εβδομάδα, για δύο ώρες, βρισκόμασταν για να συζητήσουμε ουσιαστικά πράγματα. Και αυτό ήταν ακριβώς που μας έδεσε σαν ομάδα. Διαφορετικές γυναίκες, διαφορετικές μαμάδες. Είχαμε όμως κάτι κοινό… θέλαμε να μάθουμε αν και πως μπορούμε να γίνουμε καλύτερες.
Όμως δεν είχαμε το δικαίωμα να συμμετέχουμε πολλές φορές. Μας στενοχώρησε αυτό αρκετά. Για καλή μας τύχη όμως μία κοπέλα μέσα από την ομάδα άκουσε για τις “σχολές γονέων” που οργανώνει το κέντρο πρόληψης “Όασις”. Με πολύ ενθουσιασμό και χαρά ξεκινήσαμε σεμινάρια με το Χρήστο Κριωνά, κοινωνικό λειτουργό και τη Φανή Καραγκιόζη, ψυχολόγο. Δημιουργήσαμε εκεί μια ομάδα με διαφορετική προσέγγιση στα πράγματα αλλά εξίσου σημαντική και πολύ ενδιαφέρον.
Τα τελευταία δυο χρόνια συνεχίζουμε (η ίδια ομάδα) με συντονίστρια τη Καλλισθένη Δεμιρτζή, ψυχολόγο (Στέλεχος του Κέντρου Πρόληψης κατά των Εξαρτησιογόνων Ουσιών Ν. Σερρών “Όασις”.) Βέβαια μετά από τέσσερα χρόνια αναλύσεων έχουμε εμβαθύνει λιγάκι περισσότερο στη ψυχολογία μας. Με την Καλλισθένη το έχουμε πάει λίγο παρακάτω, στην αυτογνωσία! Γιατί πάνω από όλα πρέπει να ξέρουμε καλά τον εαυτό μας και να τον αγαπάμε. Όχι… δεν είμαστε άτομα που χρειαζόμασταν ψυχολόγο! Είμαστε απλές, καθημερινές μαμάδες, σύζυγοι, κόρες, αδερφές, φίλες που μας αρέσει να μαθαίνουμε και να μοιραζόμαστε. Μέσα από την ενασχόληση μας με την ψυχολογία βοηθηθήκαμε και ανακαλύψαμε πράγματα για εμάς…που ίσως δεν θα σκεφτόμασταν ποτέ…
Κάποιοι από εσάς, ίσως μπερδεύουν την σχολή γονέων με την επίσκεψη σε ψυχολόγο. Δεν είναι το ίδιο. Δεν είσαι “υποχρεωμένη-ος” (σε εισαγωγικά γιατί τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό) να βγάλεις όλα σου τα θέματα μπροστά σε άλλους. Ούτε απαραίτητα να συμφωνείς με όλα όσα ειπωθούν εκεί. Όμως μέσα από την συζήτηση κάτι κάλο θα πάρεις. Και ακόμα αν δεν καταφέρεις να κάνεις πράξη όσα μαθαίνεις εκεί, κάτι, κάποια στιγμή θα σου χρησιμεύει.

Μιλούσαμε αρκετή ώρα στο τηλέφωνο όταν το γυρίσαμε στο χαβαλέ και μας έπιασαν τα γέλια. «Αχ Γλυκερία μου…και μόνο που τα συζητάω μαζί σου νοιώθω πολύ καλύτερα…» μου λέει από την άλλη άκρη του τηλεφώνου.

 Αυτό ακριβώς το συναίσθημα έχεις όταν νοιώθεις μέλος μια ομάδας σε μία σχολή γονέων. Είναι πολύ σημαντικό να μοιράζεσαι τους προβληματισμούς σου και συνειδητοποιείς ότι ούτε κακή μαμά είσαι, ούτε κακή σύζυγος επειδή καμία φορά χάνεις τον έλεγχο και δεν μπορείς να διαχειριστείς μια κατάσταση…
Αν με ρωτήσετε τι αποκόμισα εγώ προσωπικά θα σας πω ότι έμαθα κάποια tips για να μπορώ να αντιμετωπίζω το γιο μου ώστε να μην τον κακομάθω. Επίσης κέρδισα άπειρες ώρες ουσιαστικών συζητήσεων με τον σύζυγο μου. Στην αρχή ήταν επιφυλακτικός και με πείραζε. Βλέποντας όμως πόσο ενθουσιασμένη γυρνούσα σπίτι του κέντρισα το ενδιαφέρον. Τώρα, κάθε φορά που βρισκόμαστε μετά το μάθημα, περιμένει να του πω τι είπαμε στην σχολή. Και το απολαμβάνουμε και οι δύο πολύ να μιλάμε για αυτά τα θέματα. Μπορώ να πω ότι κάναμε πράξη αρκετά. Επίσης γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου. Έμαθα πόσο σημαντικά είναι τα όρια στις σχέσεις. Και δημιούργησα φιλίες. Δέθηκα με αυτά τα κορίτσια πολύ. Ξέρω πως αν χρειαστώ κάτι… θα είναι εκεί! Κέρδισα τόσα πολλά…θα χρειαστώ μέρες να σας γράφω…

Ψάξτε πότε και που γίνονται σχολές γονέων! Είναι κρίμα να μας δίνεται η ευκαιρία να μάθουμε από ειδικούς πράγματα που θα μας βοηθήσουν πρακτικά στην καθημερινότητά μας και εμείς να μην την αρπάζουμε.

Όχι ότι θα γίνουμε οι αψεγάδιαστες μητέρες…
αλλά τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε!!!

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!!!

Υ.Γ. Οι σχολές γονέων είναι για τους γονείς, όχι μόνο για τις μητέρες. Όμως σπάνια θα βρεθεί άντρας σε κάποια τέτοια ομάδα. Η δική μας ομάδα είχε την τύχη να έχει ένα πατέρα ανάμεσά της. Η παρουσία του ήταν καθοριστική. Ήταν υπέροχο να τον έχουμε μαζί μας.

serrebrity.gr