Πως περάσατε το Πάσχα; Φάγατε; Ήπιατε; Χορέψατε; Εμείς πρωί πρωί πήγαμε μια επίσκεψη στο νοσοκομείο μιας και η παιδίατρος, σαν άνθρωπος και αυτή, δύσκολα θα την βρίσκαμε στο ιατρείο. Με το καλημέρα, που λέτε, παρατηρούμε ότι ο λαιμός του μωρού μας είναι πρησμένος από την μία πλευρά. Τρομάξαμε, όπως ήταν φυσικό και φύγαμε αμέσως για νοσοκομείο. Εκεί μια νέα, αλλά πολύ συμπαθητική γιατρός μας είπε ότι πιθανόν να ναι από ιωσούλα. Όμως για να είναι σίγουρη μας ζήτησε να πάρει αίμα από το 18 μηνών γιο μας. Κλάμα… δεν περιγράφω άλλο!
Όσην ώρα περιμέναμε να βγουν τα αποτελέσματα των αιματολογικών εξετάσεων, βολτάραμε στην είσοδο του νοσοκομείου. Κάποια στιγμή γυρνάω το βλέμμα μου και βλέπω ζωγραφιές που θυμίζουν τον αγαπημένο μου ζωγράφο, τον Modigliani. Με το μωρό στην αγκαλιά πηγαίνω προς τα εκεί και παρατηρώ τις ζωγραφιές. Σε όλη την αίθουσα της εισόδου υπήρχαν έργα, κολλημένα στους τοίχους, από μαθητές Δημοτικού Σχολείου Σιδηροκάστρου. Αλλά δεν ήταν απλώς παιδικές ζωγραφιές. Ήταν ομαδοποιημένες ζωγραφιές, με αναφορά σε διάφορους ζωγράφους και τάσεις, μέσα στους αιώνες. Από την εποχή του Βυζαντίου μέχρι τον Βασίλι Καντίνσκι. Κολάζ και ζωγραφιές με χρώματα και αισθητική, όλα φτιαγμένα από παιδάκια μικρής ηλικίας. Ενθουσιάστηκα! Ο γιος μου ξεχάστηκε, χαζεύοντας τα χρώματα και τα σχήματα, ενώ εγώ ταξίδεψα από τον Ρεαλισμό στον Ιμπρεσιονισμό…
Νοστάλγησα την εποχή που κάναμε “ιστορία τέχνης” στην σχολή και κρεμόμουν από τα χείλη της καθηγήτριάς μας. Ανυπομονούσα να μάθω περισσότερα πράγματα για το κάθε καλλιτεχνικό ρεύμα της κάθε εποχής. Και όταν αναλύαμε έργα καταξιωμένων ζωγράφων… το καλύτερο μου!
Δεν θα ξεχάσω την Πινακοθήκη Μπρέρα στο Μιλάνο, που συγκεντρώνει πλήθος έργων αναγεννησιακής και μεσαιωνικής τέχνης. Ο σύζυγος και η κουμπαρά προτίμησαν να πιουν καφέ και να μην μπουν. Ενώ ο κουμπάρος, μου έκανε το χατίρι και με συνόδεψε. Αρχικά να σας πω ότι πρόκειται για ένα υπέροχο παλάτι στην οποία λειτουργεί και Σχολή Καλών Τεχνών. Εκεί είδαμε κάποια από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της ιταλικής τέχνης από το 16ο έως τον 20 αιώνα. Όταν τελειώσαμε την περιήγηση δάκρυσα από συγκίνηση που το έζησα αυτό. Για όλο το ταξίδι που οργάνωσε, αλλά ιδιαίτερα για αυτήν την εμπειρία, θα ευγνωμονώ πάντα τον κουμπάρο μου, που αν και έχει αχρωματοψία, επέλεξε να μπει στην πινακοθήκη μαζί μου.
Ο μεγάλος μου γιος είναι στην Β δημοτικού. Του αρέσει πολύ να ζωγραφίσει. Ε ναι… αυτό το πήρε από την μαμά… Με αφορμή το βιβλίο της γλώσσας που σε κάποιο σημείο έχει έναν πίνακα του Πάμπλο Πικάσο, άρπαξα την ευκαιρία να του μιλήσω για τέχνη. Έχοντας λοιπόν ελεύθερο χρόνο, τον googlαραμε για να δούμε τα έργα του. Διαβάσαμε για την ιστορία της Γκουέρνικα και την αναλύσαμε ψάχνοντας να βρούμε τα πρόσωπα, τα ζώα και τα συναισθήματα που ο καλλιτέχνης αποτύπωσε σε αυτόν τον υπέροχο πίνακα. Το βρήκε πολύ ενδιαφέρον και ανυπομονεί να μάθει και να δει έργα και άλλων ζωγράφων.
Όπως καταλάβατε θεωρώ υπέροχο το ότι το νοσοκομείο των Σερρών διακοσμείται από όλες αυτές τις υπέροχες ζωγραφιές. Ήταν κάτι που με χαλάρωσε μετά το άγχος για τα αποτελέσματα των αιματολογικών εξετάσεων.Ένα μεγάλο μπράβο, από εμένα, στους δασκάλους του Δημοτικού Σχολείου Σιδηροκάστρου που έδωσαν το ερέθισμα στα παιδιά να έρθουν σε επαφή με την τέχνη και να εκφραστούν μέσα από αυτήν. Είμαι σίγουρη ότι η ενασχόλησή τους με αυτό, πέρα από το ότι ήταν μια ευχάριστη εμπειρία, ήταν σίγουρα και εποικοδομητική.
Και ένα ακόμα μεγάλο μπράβο στα παιδιά που με μεράκι και σοβαρότητα δημιούργησαν αυτά τα φανταστικά έργα. Μπορεί οι ζωγραφιές τους να μην είναι πιστά αντίγραφα των διάσημων πινάκων ή να μην έχουν γίνει ακριβώς με την τεχνική που χρησιμοποίησαν οι καλλιτέχνες της εποχής εκείνης… αλλά πιστέψτε με αυτό είναι που τα κάνει ακόμα πιο όμορφα και ξεχωριστά!
Υ.Γ. 1. Ο γιος μου πήρε την αντιβίωση και έγινε γρήγορα καλά!
Υ.Γ. 2. Για όποιον θέλει να πάρει μια γεύση από την πινακοθήκη Μπρέρα στο Μιλάνο ας κάνει ένα κλικ εδώ!
