Η Αννούλα μου παντρεύτηκε!!!

Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90 μπήκε στη ζωή μου η Άννα. Φίλη φίλης μου, αρχικά και έπειτα θρανίο μου στο λύκειο, η Άννα έγινε το κολητάρι μου. Ήμασταν πάντα πολύ δεμένες, χωρίς αυτό να μας δεσμεύει και να αποξενωνόμαστε από τους γύρω μας. Η αλήθεια είναι πως εγώ την είχα τρελή αδυναμία και ζήλευα όταν αυτή με παραμελούσε για κάποιο γκόμενο. Αυτή από την άλλη πεισματάρα και εγωίστρια δεν το έδειχνε…αλλά μόνο σε μένα έβγαζε την ευαισθησία της. Πρέπει όμως να πω πως η Άννα είναι η πιο σωστή φίλη μου! Αυτή που με συμβούλευε πάντα χωρίς συναισθηματισμούς και χωρίς να θέλει να μου χαϊδέψει υα αυτιά. Αυτή που πάντα έλεγε τα πράγματα όπως είναι ακόμα και αν αυτό δεν μου άρεσε καθόλου. Την εμπιστεύομαι τόσο, όσο εμπιστεύομαι τον εαυτό μου και αυτό δεν είναι υπερβολή! Αν κάποιοι λένε πως για κανένα μην βάζεις το χέρι σου στη φωτιά…εγώ για την Άννα το βάζω!

Όταν γνώρισα τον Βασίλη ήταν η πρώτη που μου έδειξε την συμπάθειά της προς το πρόσωπό του και αργότερα την επιθυμία της να μας αρραβωνιάσει. Και έτσι έγινε! Ο Βασίλης την θεωρεί πλέον φίλη του και τον Σεπτέμβριο του 2009 μας πάντρεψε.

Ύστερα ήρθε στη ζωή της ο Γιώργος!!! Η αλλαγή της διάθεσής της φάνηκε αμέσως. Ο έρωτας και η σιγουριά που της αποπνέει ο Γιώργος την κάνουν πιο ήρεμη, πιο ευδιάθετη και πιο όμορφη! Και παρόλο που ήμασταν επιφυλακτικοί μαζί του στην αρχή, ο Γιώργος μας κέρδισε σιγά σιγά…

Το Μάη που μόλις μας πέρασε βάφτισαν μαζί τον μικρό μας γιο. Ο Αλέξανδρος ήταν ήρεμος στην αγκαλιά του Γιώργου και δεν τους δυσκόλεψε καθόλου. Η νονά και ο νονός περιμένουν και αυτοί μωράκι…το κανονίσανε έτσι γιατί γκρίνιαζα συνέχεια πως ο γιος μου δεν θα έχει παρέα να παίζει… (πλάκα κάνω!!!)

Την επόμενη εβδομάδα ήταν προγραμματισμένος ο θρησκευτικός τους γάμος. Πήγαμε από την Παρασκευή στη Δράμα, οικογενειακώς πια, ο Βασίλης, η αδερφή μου η Ντέπυ, ο Αλέξανδρος και εγώ για το γλέντι της νύφης. Ένα υπέροχο γλέντι, ζεστό με καλό φαγητό και ωραία μουσική (τέλεια η ορχήστρα) στην αυλή του πατρικού της φίλης μου. Μαζευτήκαμε φίλοι και συγγενείς, ήρθε και ο γαμπρός να φέρει το νυφικό με τους δικούς του και κάναμε τρελό κέφι!!! Ακόμα και ο καιρός ήταν με το μέρος μας…μόλις σταμάτησαν να παίζουν τα όργανα, ξεκίνησε μια μπόρα!!! Μα τη μπόρα!!!

Την άλλη μέρα…ζέστηηηη…. (ακριβώς το αντίθετο σκηνικό από το διήμερο του γάμου μας). Ξυπνήσαμε με Βασίλη και Αλέξανδρο, ήπιαμε ένα καφέ με Ντέπυ και μετά άλλον ένα με κουμπάρο και Ιωάννα, και γύρω στις 15.30 ξεκινήσαμε για Καβάλα να πάμε να δούμε το νονό, να τον εμψυχώσουμε που παντρεύεται. Ο Γιώργος φυσικά χάρηκε πολύ που το βαφτιστικό του πήγε να τον δεί…και αφού σιγουρευτήκαμε πως ο γαμπρός είναι πανέτοιμος για όλα, ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στη Δράμα. Ε….κάναμε και μία στάση στα Goody’s, τρελή πείνα!!!!

: )

Στο ξενοδοχείο άλλαξα τον μικρό, τον τάισα, έκανα ένα ντους, βάφηκα, ντύθηκε και ο Βασίλης και γρήγορα γρήγορα πήγαμε στην Άννα να την δούμε που ντύνεται νυφούλα. Με τον Αλέξανδρο αγκαλιά μπαίνω στο δωμάτιο της Άννας…είναι μια κούκλα! Δεν την έχω ξαναδεί τόσο όμορφη! Και με πιάνουν τα κλάματα…έχω και τη φίλη μου τη Σοφία να κλαίει δίπλα μου…έλεος!!! Τζάμπα βάφηκα…αλλά κλαίω…δεν μπορώ να το ελέγξω!!!

Η φιλενάδα μου…το θρανίο μου…το στραβάδι μου…ντύθηκε νυφούλα!!! Το νυφικό ήταν τέλειο…λες και ράφτηκε για αυτήν! Τα μαλλιά της, το μακιγιάζ, όλα ήταν τέλεια πάνω της…και αυτή αγχωμένη…χαμένη όπως οι περισσότερες νυφούλες…μοιράζοντας χαμόγελα σε όσους έβλεπε να την τιμούν με την παρουσία τους την ημέρα του γάμου της.

Στην εκκλησία όλος ο κόσμος καθότανε, οι γονείς μου, η αδερφή μου, ο Βασίλης και εγώ όμως ήμασταν ακριβώς δίπλα στο ιερό, από την αριστερή πλευρά! Εκεί κοντά, να τους καμαρώνουμε! Σιγά μην το έχανα αυτό! Σε κάποια στιγμή η Άννα γύρισε με κοίταξε και χαμογελάσαμε η μία στην άλλη…βούρκωσα κατευθείαν…με το ζόρι το συγκράτησα πάλι το δάκρυ να μην κυλήσει…η Αννούλα μου παντρεύεται!!! Είναι δυνατόν να μην συγκινηθώ;

Ήταν ένας υπέροχος γάμος! Μία σεμνή τελετή, που διάρκεσε ακριβώς όσο πρέπει, ένα γλέντι γεμάτο κέφι και χορό, ένας κουμπάρος αξιαγάπητος,  μία νυφούλα κουκλάρα και ένας γαμπρός που μας άφησε άφωνους με τις χορευτικές του ικανότητες!

Να ζήσετε παιδιά! Να είστε πάντα χαρούμενοι, ερωτευμένοι και γεροί να ξεπερνάτε όλες τις δυσκολίες με ευκολία και να ζήσετε μια υπέροχη ζωή!!! Και με το καλό να έρθει το Γαβριηλιδάκι σας…να ναι γερό και καλότυχο!!! Όπως έγραψα στο βιβλίο ευχών…έτσι θα πω ξανά πως εμείς σας αγαπάμε και θα είμαστε πάντα δίπλα σας. Γιατί όπως λέει και ο Βασίλης… «τελικά δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερα κουμπάρια!!!»

http://www.youtube.com/user/iridaser?blend=1&ob=5#p/u/0/WxLTw-7D4TI

http://www.youtube.com/user/iridaser?blend=1&ob=5#p/u/0/BOmW4Sz-qZ0