Το Πρώτο Κλάμα…

Δεν θεωρώ πως το να γίνεις μάνα είναι το μόνο σημαντικό πράγμα για μια γυναίκα. Χωρίς αυτό  να σημαίνει ότι δεν είναι υπέροχο. Το να κάνεις έναν άντρα ευτυχισμένο είναι εξίσου σημαντικό. Το να αφοσιωθείς σε κάτι που δίνει χαρά σε κάποιους, όπως πχ φιλανθρωπία ή το να κάνεις μια καριέρα γεμάτη επιτυχίες και αγάπη από το κοινό είναι και αυτά πολύ σημαντικά. Και πιστεύω πως κάθε γυναίκα έχει τα δικά της πιστεύω, τις δικές της προσδοκίες και τα δικά της θέλω. Κάθε γυναίκα έχει τις επιλογές της και την δική τύχη! Εγώ είμαι μια γυναίκα που μέσα στο σχέδιο ζωής της  είχε, και το τυχερό της ήταν, να αποχτήσει ένα παιδάκι!

Για μένα η εγκυμοσύνη και ο τοκετός μου ήταν μια απόλυτα φανταστική και ανεπανάληπτη εμπειρία. Δεν φανταζόμουν όμως ποτέ πως μετά από τη δική μου ιστορία θα κλάψω και θα συγκινηθώ τόσο πολύ βλέποντας τις ιστορίες άλλων γυναικών…γυναικών από μακρινά μέρη…διαφορετική γη…και μεγαλωμένες με άλλη κουλτούρα. Το ντοκιμαντέρ για το οποίο σας μιλάω έχει τίτλο Le Premier Cri…Το Πρώτο Κλάμα…είναι το θαύμα της μητρότητας! Ένα θαύμα της φύσης…

Οι  διαφορετικές ιστορίες γυναικών που βιώνουν η καθεμία τους ξεχωριστά έναν φυσιολογικό τοκετό περιγράφοντας τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, σε συνδυασμό με το καλογυρισμένο υλικό του ντοκιμαντέρ είναι αυτά που με συνεπήραν….αξίζει να το δείτε.

Όσες από εσάς νιώθετε φόβο και άγχος στην σκέψη της γέννας, αυτό δεν πρέπει να το χάσετε…κάθε γυναίκα είναι γεννημένη να βιώσει τον δικό της τοκετό. Όποια και αν είσαι…όπου και αν γεννήθηκες….αν όλα πάνε καλά δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι. Το πρώτο κλάμα είναι αυτό που θα σε ανταμείψει για τον πόνο σου.

http://www.mitrikosthilasmos.com/2012/01/le-premier-cri-video.html

mommy's thoughts για σερραίες μανούλες #vol 2

Παρατηρώντας τον μόλις 14 μηνών αγοράκι μου, βλέπω πως μπορεί να έχει πολλά και διάφορα επώνυμα παιχνίδια…αυτός όμως εκστασιάζεται με ένα πράσινο πλαστικό μπουκάλι γνωστής εταιρείας αναψυκτικών!!! Τόσα δώρα…από γιαγιάδες , παππούδες, θείους, θείες και φίλους…τόσα λεφτά…και του μικρούλη του κάνει περισσότερο εντύπωση η αίσθηση των υγρών μωρομάντηλων που δεν χορταίνει να τα βγάζει από το κουτί τους!!! Στην αρχή νόμιζα πως μόνο το δικό μου μωράκι του κάνει αυτό…μετά από συζητήσεις με άλλες μαμάδες κατάλαβα ότι δεν είναι το δικό του προσωπικό βίτσιο…όλα τα παιδάκια το κάνουν αυτό. Έπειτα σκέφτομαι...είναι τόσο μικρούλης και έχει κάποια παιχνιδάκια που τα έχει ήδη βαρεθεί!

Αναπολώντας την δική μου παιδική ηλικία θυμάμαι πως δεν μου έλειπε τίποτα. Οι δική μας γενιά είναι λίγο κακομαθημένη πιστεύω. Τα δικά μας παιδάκια όμως καλούνται να μεγαλώσουν μέσα στην οικονομική κρίση που περνάει η χώρα μας. Ο μικρός ίσως να μην καταλαβαίνει και πολλά τώρα. Θα μάθει όμως μέσα από αυτήν την δυσκολία των καιρών μας να εκτιμάει περισσότερο κάποια πράγματα και να μην τα θεωρεί όλα δεδομένα. Ίσως αυτή να είναι και η θετική πλευρά της κατάστασής σήμερα. Δεν θα παραλείψω να του περάσω πως είναι πολύ τυχερός που μπορεί και έχει δικά του παιχνίδια.

Πριν λίγες μέρες μαζί με τις υπόλοιπες “Σερραίες Μανούλες” προσκαλέσαμε όλους τους γονείς να μιλήσουν στα παιδάκια τους για το πόσο σημαντικό είναι να χαρίζουν πράγματα τα οποία δεν τα χρειάζονται πια, σε άλλα παιδάκια που τα θέλουν περισσότερο. Η ανταπόκριση ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Μαζέψαμε πάρα πολλά παιχνίδια που τα διαθέσαμε στην παιδιατρική κλινική του νοσοκομείου Σερρών και σε κάποιες οικογένειες που δυσκολεύονται οικονομικά. Αυτό βέβαια που μου έμεινε εμένα χαραγμένο στη μνήμη μου είναι τα χαμόγελα και την περηφάνια των μικρών μας φίλων όταν με τόσο ζήλο άφηναν τις σακούλες με τα παιχνιδάκια τους!

Θέλω να πιστεύω πως αυτά τα παιδάκι θα αλλάξουν τον κόσμο!!! Θα γίνουν καλύτεροι και πιο υπεύθυνοι άνθρωποι από όλους εμάς.

Γλυκερία Σκιαδοπούλου