Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2015

Τι θέλει μια μάνα για το παιδί της;


Πριν δυο μέρες χαζεύοντας στο facebook είδα ένα βιντεάκι με δύο αδέρφια που αποκάλυψαν στον πατέρα τους τηλεφωνικά ότι είναι γκέι. Ο Austin και ο Aaron Rhodes είναι δίδυμοι, γλυκύτατοι και ομοφυλόφιλοι. Προφανώς ήταν κάτι που γνώριζε ο περίγυρός τους εκτός από τον πατέρα τους. Τα δυο αδέρφια ήθελαν η νέα χρονιά να είναι καλύτερη από την προηγούμενη και επέλεξαν να ξεκινήσει με αυτήν την αποκάλυψη για να φύγει αυτό το βάρος από πάνω τους. Αν δείτε το βίντεο θα καταλάβετε πόσο δύσκολο ήταν για αυτούς. Όμως ο πατέρας, πιθανόν υποψιασμένος, ήταν απόλυτα ψύχραιμος. Και σαν σωστός πατέρας τους είπε ότι δεν θα αλλάξει η αγάπη του για αυτούς και ότι πρέπει να ζήσουν την ζωή τους όπως θέλουν αυτοί. Κάθε παιδί αυτό δεν θέλει να ακούσει; Κάτω βέβαια από την συγκεκριμένη ανάρτηση ακολούθησαν σχόλια τύπου «Ότι χειρότερο μπορούσαν να του κάνουν» και πολλά άλλα ομοφοβικά που δεν θέλω να αναπαράγω.
Πρόσφατα διαβάσαμε για την 8χρονη κόρη
του Brad Pitt και της Angelina Jolie. Η Shiloh, πανέμορφη όπως οι γονείς της, θέλει να την φωνάζουν John. Μάλιστα εντύπωση έκανε η εμφάνιση της στην πρεμιέρα της ταινίας “Unbroken”. Η μικρή φόρεσε κοστούμι όπως τα αδέρφια της. Εδώ οι γονείς απλώς αποδέχτηκαν τα αιτήματα της κόρης τους και στηρίζουν χωρίς κόμπλεξ την επιλογή της. Αλλά brangelina family είναι…κάθε “ιδιοτροπία” τους μπορεί να είναι αποδεχτή… σωστά;
Η άκρως αντίθετη εικόνα… οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους τιμωρούν τους ομοφυλόφιλους πετώντας τους από ψηλά κτίρια. Και όλο αυτό μπροστά σε θεατές. Διάβασα επίσης ότι μετά από αυτή την απαράδεκτη πράξη ακολουθεί και λιθοβολισμός για να είναι σίγουρο ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι θα πεθάνουν. Σφίγγεται η καρδιά μου κάθε φορά που ακούω για αυτούς… τόσα εγκλήματα… τόσες ψυχές φεύγουν…και εμείς παρατηρητές…
Ακολούθησαν διάφορα και ποικίλα σχόλια που οδήγησαν και στην αναφορά μας στην αρχαία Ελλάδα και πιο ειδικά στην Σπάρτη. Κάτι ανάλογο κάνανε λέει και οι σπαρτιάτες όταν πετούσαν στον Καιάδα τα ανάπηρα και ασθενικά νεογέννητα που κατά την γνώμη τους δεν θα ήταν ικανοί πολίτες. Ναι… έτσι τουλάχιστον είχαμε διδαχθεί. Οι μετέπειτα έρευνες όμως έδειξαν ότι οι σκελετοί που βρέθηκαν στον πάτο ανήκαν σε ενήλικες άντρες, πιθανόν κακούργοι, προδότες ή αιχμάλωτοι πολέμου. Όπως και να χει δεν μου αρέσει καθόλου που μπήκαμε στην διαδικασία να συγκρίνουμε τους σπαρτιάτες με τους τζιχαντιστές. Δεν μου αρέσει αυτός ο τρόπος τιμωρίας ή ότι άλλο θέλει να λέγετε…
Δηλαδή η μοίρα των ομοφυλόφιλων καθορίζεται από το που γεννήθηκαν και ζουν; Πως ζει ένας ομοφυλόφιλος στην Νέα Υόρκη και πως σε ένα χωριό των Σερρών; Γιατί ένας γονιός στο εξωτερικό να αποδέχεται ακομπλεξάριστα την ιδιαιτερότητα του παιδιού του; Γιατί ο γείτονας μας παινεύεται για τις δήθεν ερωτικές επιδόσεις του γιου, του προσπαθώντας να κρύψει την αλήθεια;
Ξέρω…σίγουρα κάθε γονιός θέλει το παιδί του να είναι αποδεχτό από όλους και για όλα. Αλλά πες ότι δεν γίνεται πάντα αυτό. Τι θα έκανα αν ο γιος ή η κόρη μου, μου έλεγε ότι είναι ομοφυλόφιλος/η; Μητέρα είμαι…θα το αποδεχόμουν! Οι άλλοι θα το αποδεχόταν όμως; Θα με ένοιαζε η αποδοχή των άλλων; Θα με ένοιαζε περισσότερο από το να ξέρει το παιδί μου ότι το αγαπάω και ότι το στηρίζω σε ότι το κάνει ευτυχισμένο;
Τι θέλει μια μάνα για το παιδί της; Θέλει να είναι καλός άνθρωπος και να σέβεται τον εαυτό του. Θέλει να πετύχει επαγγελματικά και να είναι ανεξάρτητο. Να βρει έναν άνθρωπο που να τον αγαπάει και να κάνει οικογένεια. Να ζει ευτυχισμένο. Αλλάζουν αυτά τα θέλω αν το παιδί της είναι ομοφυλόφιλο; Δεν νομίζω…
Τι θέλει μια μάνα από την κοινωνία; Να σέβεται το παιδί της. Να του δίνει ίσες ευκαιρίες με τους υπόλοιπους. Να προστατεύει τα δικαιώματα του. Να το προστατεύει ο νόμος. Αλλάζουν αυτά τα θέλω αν το παιδί είναι ομοφυλόφιλο;
Ας μην πιάσω τις ακραίες περιπτώσεις. Τόσο στου straight όσο και στους gay υπάρχει πάντα η υπερβολή σε πολλά επίπεδα… από “πρότυπα” η κοινωνία μας πάσχει… και δεν φταίνε μόνο οι gay για αυτό.
Ας πούμε λοιπόν ότι έχω ένα παιδί που είναι καλός άνθρωπος, σωστός στην δουλειά του, δεν προκαλεί και δεν επιδεικνύει την σεξουαλική του επιλογή. Έχει βρει τον άνθρωπο που το κάνει ευτυχισμένο. Αποφασίζουν να είναι μαζί, στις χαρές και στις λύπες. Παράλληλα σαν ζευγάρι έχουν κοινό πορτοφόλι και μαζί δημιουργούν περιουσία. Πληρώνουν φόρους και είναι νομοταγείς πολίτες. Περνούν χρόνια μαζί και είναι ευτυχισμένοι. Και όπως μπορεί να συμβεί σε όλα τα ζευγάρια, κάποια στιγμή ο/η σύντροφος του παιδιού μου φεύγει από την ζωή. Και τι γίνεται με την περιουσία του παιδιού μου τότε; Ποιος την διεκδικεί; Τι σκέφτεται μια μάνα ε;
Ένα άλλο θέμα που σχολιάζεται ιδιαίτερα είναι για το αν είναι σωστό οι ομοφυλόφιλοι να υιοθετούν παιδιά. Ότι και να πω εγώ, στην χώρα μας έτσι και αλλιώς, κανένας δεν μπορεί να υιοθετήσει εύκολα. Αλλά η υιοθεσία από μόνη της είναι μια αξιέπαινη και σημαντική πράξη. Και είναι παράδειγμα προς μίμηση όποιος αποφασίζει κάτι τέτοιο. Και δεν νομίζω αν έχει σημασία τι είσαι… αρκεί να είσαι ψυχολογικά υγιής και να έχεις αγάπη να δώσεις. Πείτε με υπερβολική αλλά πιστεύω ότι ένα παιδάκι θα προτιμούσε να μεγαλώσει με ένα τρυφερό θετό γονιό, παρά σε ένα ίδρυμα. Γιατί να αποδεχόμαστε μια ανύπαντρη ελληνίδα να υιοθετήσει ένα κινεζάκι; Το παιδί θα καταλάβει κάποια στιγμή …έτσι δεν είναι; Φυσικά αυτό θέλει και η μητέρα, να καταλάβει κάποια στιγμή! Το ίδιο θα ήταν και με έναν ομοφυλόφιλο γονιό…το παιδί θα καταλάβαινε ούτως ή άλλως…αλλά θα είχε μεγαλώσει και αυτό με αγάπη.
Να σας ξεκαθαρίσω κάτι… με χαλάει και με ξενερώνει κάθε είδους υπερβολή. Δεν μου αρέσει να πίνω πχ καφέ και δίπλα μου να χαμουρεύεται ένα ζευγάρι. Είτε είναι gay, είτε λεσβίες ή straight. Αν δεν με ενοχλείς δεν με πειράζει ότι και αν κάνεις στο κρεβάτι σου. Στο κρεβάτι σου το κάνεις, όχι στο δικό μου εξάλλου. Απλώς δεν θεωρώ ότι υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τόσο πολύ τους ομοφυλόφιλους. Στο 2015 είμαστε… ας ανοίξουν λίγο τα μυαλά μας. Όχι να αλλάξουν…να ανοίξουν λέω!
Θα σας πω τώρα ένα περιστατικό. Το καλοκαίρι φτάνοντας Κέρκυρα, ήμασταν στο καράβι οικογενειακώς μέσα στο αμάξι και περιμέναμε να βγούμε στο λιμάνι. Μπροστά μας ήταν δυο κοπέλες, τουρίστριες. Φορτωμένες με αποσκευές. Αγγλίδες, Γαλλίδες, κάτι τέτοιο… Ακούγαμε δυνατά το υπέροχο κομμάτι Derniere Danse από Indila και είχαμε ανοιχτά τα παράθυρα. Ήμασταν από τους πρώτους στην σειρά όταν είδαμε την πόρτα του καραβιού να ανοίγει σιγά σιγά…τι υπέροχη στιγμή…οι διακοπές μας μόλις ξεκινούσαν! Εκείνη την στιγμή σκύβει η μία κοπέλα και δίνει ένα πεταχτό φιλί στο στόμα στην άλλη. Ίσως να ήμασταν οι μόνοι που το είδαμε μέσα στο συνωστισμό. Χαμογέλασαν και βγήκαν μαζί από το πλοίο. Ο Βασίλης με κοίταξε και εγώ του είπα χαμογελώντας «είχανε και μουσική υπόκρουση!».Ο μικρός μου φυσικά ούτε που το σχολίασε αλλά και εμείς δεν το συζητήσαμε περισσότερο.
Σίγουρα δεν συμφωνείται όλοι μαζί μου και θα σκεφτείτε ότι αν τελικά μάθαινα ότι το παιδί μου είναι όντως ομοφυλόφιλο να μην ήμουν τόσο cool… Πιστέψτε με δεν είμαι … Δεν είπα ποτέ ότι δεν θα με πειράξει. Αλλά ειλικρινά με όλα όσα γίνονται γύρω μας, το πιο σημαντικό για εμένα είναι να έχει το παιδί μου το θάρρος να μου πει ότι πραγματικά το απασχολεί. Να ξέρει πως η μαμά του θα κάνει τα πάντα για αυτό και ότι δεν μασάει κιόλας… Στην τελική για πράγματα που δεν αλλάζουν το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα αποδεχτούμε και να προσπαθούμε να κάνουμε την ζωή μας καλύτερη μαζί με αυτά.
Θα ήθελα το παιδί μου, τα παιδιά μας, να ζουν σε μια κοινωνία ελεύθερη. Να είναι ο εαυτός τους και να στηρίζουν χωρίς φόβο τα “θέλω” τους. Αλλά φυσικά μια τέτοια ιδανική συνθήκη προϋποθέτει πρώτα παιδεία και φυσικά νόμους που να την στηρίζουν. Πολύ ανάλυση θέλει αυτό το θέμα που έπιασα σήμερα…
Θα κλείσω με κάτι που είχα ακούσει τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο και μου είχε αρέσει πολύ… «ζω ανάμεσα σε straight ανθρώπους δεν επηρεάστηκα όμως ποτέ…πάντα gay ήμουν!»…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

περιμένω τα σχόλιά σας! :)

Ο Βασιλιάς Κορονοϊός της Γιώτα Στανελούδη με εικονογράφηση δική μου... κυκλοφορεί ελεύθερα online!!!

Σε περίοδο καραντίνας η  Γιώτα Στανελούδη , παιδαγωγός, έγραψε αυτό το υπέροχο παραμύθι για να εξηγήσει στην κόρη της τι ζούμε το τελευ...