Baby shower - η "αμερικανιά" που λάτρεψα!

Είμαι και εγώ μία από αυτούς που σιχαίνομαι τις “αμερικανιές” που έχουμε υιοθετήσει στην καθημερινότητά μας και μου την σπάει η τάση να αποφεύγουμε το ελληνικό στοιχείο μας. Πράγμα βέβαια, που οκ, το καταλαβαίνω… σκατά τα έχουμε κάνει σαν κράτος, αλλά η ταυτότητά μας και τοdna μας, ως χώρα, ως κουλτούρα είναι σημαντικό να διασωθεί. Αλλά είναι και κάτι συνήθειες ξενόφερτες που δεν με χαλάνε καθόλου. Όπως το baby shower! Τι είναι αυτό; 

Είναι ένα αμερικάνικο έθιμο όπου οι φίλες μιας εγκυούλας οργανώνουν ένα πάρτι και της δωρίζουν χρήσιμα και πρακτικά δωράκια για αυτήν και το μωρό. Πράγμα υπέροχο, γιατί μετά από ένα τέτοιο πάρτι, μπορείς άνετα να φτιάξεις την βαλίτσα σου για το μαιευτήριο, με λιγότερα έξοδα. Ειδικά αν έχεις πολλές φίλες! Και επίσης είναι μια καλή ευκαιρία να πάρεις ευχές, δύναμη, θετική ενέργεια και συμβουλές για την ημέρα του τοκετού. Επίσης οι φίλες αυτές θα αποφύγουν να έρθουν τις πρώτες σαράντα μέρες να σε επισκεφτούν. Έτσι εσύ, η λεχώνα, μένεις με την οικογένεια σου, χωρίς επισκέψεις στο σπίτι, έχοντας την άνεση και τον χρόνο να προσαρμοστείς στην νέα πραγματικότητα με την ησυχία σου! Όσες είναι μανούλες ξέρουν πόσο σημαντικό είναι αυτό!!!

Κάπου στα μέσα Αυγούστου, είχα μπει ήδη στον μήνα μου και σκεφτόμουν πόσο θα ήθελα να μου κάνουν ένα τέτοιο πάρτι. Κάποιες φίλες μου όμως μένουν αρκετά μακριά για να οργανώσουν κάτι τέτοιο. Άλλες πάλι έχουν εξοχικά στην μαγευτική Τούζλα και εξαφανίζονται από την πόλη με το κλείσιμο των σχολείων. Άλλες πάλι εργαζόμενες ή μη, δεν προλαβαίνουν γενικώς. Μπα… που να μαζευτούν αυτές τώρα… Και με έτρωγε η ζέστη σπίτι γραφείο… σπίτι γραφείο…

Ένα μεσημέρι μου λέει ο σύζυγος… «σήμερα βάλε ένα φορεματάκι, περιποιήσου λίγο, το βραδάκι, μετά την δουλειά, θα βγούμε». Και που θα πάμε; Με ποιους; Ωχ με χωράει τίποτα καλό; Η κοιλιά μου νομίζω θα εκραγεί… Και τα πόδια μου επίσης! Βαριέμαι την προετοιμασία και μόνο που το σκέπτομαι… «Μήπως μου ετοιμάζουν τίποτα τα κορίτσια;» Τον ρωτάω. «Σαν τι;» μου λέει. «Σαν baby shower» του απαντώ.«Τι είναι αυτό;» με ρωτάει…. καλά άστο… είχα μια ελπίδα…

Και έρχεται το απόγευμα, και πάω στην δουλειά με το μαλλί πιασμένο όπως να ναι, με ένα κλάμερ και το φόρεμα που φορούσα το πρωί. Τόσο καλά… Και κατεβαίνω από το αμάξι και βλέπω στολισμένο το γραφείο με σημαιάκια και πον πον! Ώπα! Να σου και οι τσούπρες βγαίνουν μια  - μια από τις κρυψώνες τους. Ω ναι… αυτό είναι το δικό μου baby shower!!! Τι συγκίνηση ήταν αυτή…. όχι πως το χω δύσκολο, αλλά με τις ορμόνες να χτυπάνε κόκκινο μια παραπάνω συγκίνηση την πήρα.

Ως σύζυγος Β. Καρπουζάκη, λατρεύω τα καρπουζάκια και ότι έχει να κάνει με αυτά. Έτσι οι φίλες μου είπαν να το διακωμωδήσουν, για μια ακόμα φορά, και μου οργάνωσαν baby shower με θέμα «whenmelon meets watermelon family!». Αυτό που δεν γνώριζαν όμως, είναι ότι πιο “to the point” θέμα δεν μπορούσαν να επιλέξουν. Όλο το καλοκαίρι στην προσπάθειά μας να προετοιμάσουμε τον πρώτο μας γιο, τον Αλέξανδρο, για τον ερχομό του νέου μέλους, εγώ και ο σύζυγος, του λέγαμε ιστορίες από τότε που ήταν μωρό. Βασικά αυτός μας το ζητούσε. Αγαπημένη του ιστορία ήταν αυτή που ο πατέρας του για πρώτη φορά τον πήρε στην αγκαλιά του. Πιο συγκεκριμένα του λέγαμε ότι όταν βγήκε από την κοιλιά μου και επειδή ζορίστηκε λιγάκι (φυσιολογικός τοκετός βλέπετε), το κεφάλι του ήταν σαν πεπονάκι! Και έλεγε ο σύζυγος «μου δίνουν στην αγκαλιά το γιο μου και τον κοιτάω… μα αυτό δεν είναι καρπουζάκη!!! Αυτό είναι πεπονάκι!!!» και δώστου γέλιο ο μικρός. Μετά φυσικά αναρωτιόμασταν, θα βγει και ο αδερφός του σαν πεπονάκι; Και αν βγει έτσι θα στρώσει μετά όπως ο Αλέξανδρος; Είχε πολύ πλάκα…

Όταν λοιπόν είδα τον καμβά που μου ετοίμασε η ταλαντούχα Μαρία, με τον πελαργό να φέρνει μια φέτα πεπόνι ενώ τρεις φέτες καρπούζι  περιμένουν πως και πως από κάτω… σκέφτηκα… εντάξει πόσο μέσα μπορεί να έχουν πέσει!!! Η Αθανασία μου έφτιαξε σπιτική δροσιστική λεμονάδα και η Λίτσα, αγαπημένο, cheese cake με γεύση λεμόνι. Λεμόνια μεν… κίτρινα όπως το πεπόνι δε! Η Ελισάβετ είχε φτιάξει μια υπέροχη diaper cake με μικρά καρπουζάκια και πεπονάκια,  τα οποία σφάξαμε την επόμενη μέρα και ήταν γευστικότατα. Όπως και η φρουτοσαλάτα της, που την σέρβιρε μέσα σε ένα μικρό πεπονάκι. Η Λίνα που ξέρει πόσο γλυκατζού είμαι, έφερε τρίγωνα πανοράματος κατευθείαν από Θεσσαλονίκη! Την οργάνωση βέβαια και την επιλογή του θέματος την έκανε η Βάσω, που από φαντασία και οργάνωση είναι η καλύτερη με διαφορά!

Όλες όσες ήταν εκεί, αλλά και η φίλη Σοφία, που μένει Γερμανία και συνδεθήκαμε μέσω skype… με χαμόγελα και καλή διάθεση, μου έδωσαν τόση χαρά! Και ειλικρινά την είχα ανάγκη… Στην πρώτη εγκυμοσύνη μου δεν πρόλαβα να αγχωθώ. Γέννησα ένα μήνα πριν την πιθανή ημερομηνία τοκετού και από αναμονή δεν είχα ιδέα. Ενώ σε αυτήν την εγκυμοσύνη η αναμονή, η πίεση της δουλειάς, η αφόρητη ζέστη, οι σκέψεις για το πώς θα εξελιχτεί ο τοκετός και ο κόσμος που με έβλεπε με την κοιλιά στο στόμα και ρωτούσε «ακόμα? Ακόμα!?», έκαναν το καλοκαίρι αυτό αρκετά δύσκολο… και μια δόση χαράς, φιλίας και συμπαράστασης την είχα πολύ, μα πολύ ανάγκη!

Ήταν μια ωραία έκπληξη. Ένα απολαυστικό απόγευμα που άφησα την δουλειά στην άκρη και το πέρασα με τις υπέροχες φίλες μου. Άνοιξα τα δωράκια τους και βγήκαμε φωτογραφίες με την κάθε μια ξεχωριστά. Διάβασα τις ευχές τους. Γελάσαμε και συγκινηθήκαμε. Πήρα πολλές αγκαλιές και αγάπη!!!

Αν λοιπόν έχετε μια φίλη που δεν είναι προληπτική και περιμένει σε λίγες μέρες να γεννήσει, μην το σκέπτεστε και πολύ,  τολμήστε το! Είμαι σίγουρη πως θα το εκτιμήσει πολύ, θα επωφεληθεί από την θετική σας διάθεση και θα το θυμάται για πάντα!

Τέλος θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Βάσω, την Λίνα, την Ελισάβετ, την Ευτυχία, την Έφη, την Μαριάννα, την Αθανασία, την Λίτσα, τις δυο Μαρίες, την Χαρούλα, την Κική και την Σοφία μου!!! Είστε τρελοκομεία και σας αγαπώ πολύ!!!

www.serrebrity.gr