Μετά από την επίσκεψή μας στο Κέντρο Θεραπευτικής Ιππασίας Σερρών, δύο πράγματα μου έμειναν χαραγμένα στο μυαλό….
Πρώτον…το πόσο σημαντικό είναι να νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπο μας και να δίνουμε την βοήθειά μας χωρίς να περιμένουμε να επωφεληθούμε από αυτό!!! Στο ΚΕΘΙΣ, οι άνθρωποι εκεί, αγαπούν τα ζώα, τη φύση και καθαρά με εθελοντική διάθεση βοηθούν όλους όσους έχουν κινητικά προβλήματα. Και ξέρετε κάτι….τα καταφέρνουν πολύ καλά!!!
Δεύτερον…πόσο όμορφο ήταν το σαββατιάτικο πρωινό μας!!! Εγώ, ο Βασίλης, ο Αλέξανδρός και οι «Σερραίες Μανούλες» με τα παιδάκια τους και μερικούς συζύγους, περάσαμε υπέροχα! Ήρθαμε σε επαφή με τη φύση και τα ζώα…μάθαμε για την θεραπευτική δύναμη που έχουν τα άλογα και την σχέση τους με τους ανθρώπους…τα μικρά έκανα ιππασία και ξετρελάθηκαν με το μέρος. Μετά δεν παραλείψαμε να πιούμε και ένα καφεδάκι στο κέντρο του χωριού. Η Αγάπη είχε ετοιμάσει πεντανόστιμα τυροπιτάκια και μηλόπιτα!!! Ήταν μια ξέγνοιαστη εκδρομή. Ξεφύγαμε λίγο, μετά από πολύ καιρό, από τον συνηθισμένο καφέ στους πεζόδρομους της πόλης. Νομίζω ότι το είχαμε ανάγκη.
Δεν ξέρω τι με χαροποίησε πιο πολύ…το γεγονός ότι ήμουν μία από τις μανούλες που κατάφεραν να ενισχύσουν έστω και λίγο την προσπάθεια του ΚΕΘΙΣ ή το ότι ο Αλέξανδρος έκανε ιππασία και ξετρελάθηκε με όλα τα ερεθίσματα που του έδωσε η επαφή του με τα ζώα! Όπως και να χει νιώθω όμορφα και ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλα τέτοια πρωινά…
ΥΓ 1 εννοείτε πως μετά από τόσο τρέξιμο και κατά συνέπεια τόσο πέσιμο στον στάβλο του ΚΕΘΙΣ, ο Αλέξανδρος έπρεπε να μπει επειγόντως στο μπάνιο!!! : )
ΥΓ 2 δύσκολη αυτή η ηλικία ρε!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
περιμένω τα σχόλιά σας! :)