ένας υπέροχος χρόνος!!!

Σαν χτες ήταν που σπάσανε τα νερά και τρέχαμε. Πέρυσι του Αγίου Δημητρίου πήρα πρώτη φορά τον γιό μου αγκαλιά! Και ήρθε πρώτη μέρα στο σπίτι μας. Νομίζω πως ήταν ο πιο όμορφος χρόνος της ζωής μου, αν και πέρασα σαν αστραπή.

Τις πρώτες μέρες ήταν μια σταλίτσα. Το μόνο πράγμα που έκανε ήταν να πίνει γάλα, να τα κάνει και να κοιμάται! Και τώρα τρώει τα πάντα, παίζει με ότι του κινεί την περιέργεια, θέλει να γευτεί ότι πιάσει στα χέρια του, του αρέσει να βλέπει παιδικά, πιάνεται από τραπέζια, καναπέδες και ντουλάπια για να ναι πάντα όρθιος, ζυγίζει 12 κιλά, έχει ύψος 84,5 εκ. και άρχισε να λέει και μερικές λεξούλες όπως «μπα μπα μπα!». Έχει αρχίσει να εκφράζει την χαρά ή τον εκνευρισμό του…και θέλει χάδια και αγκαλιές!!! Λιώνω το παραδέχομαι!!!

Σήμερα έλεγα στον Βασίλη πως δεν περίμενα να κάνω τόσο καλό και όμορφο μωράκι…ούτε αυτός φυσικά. Νομίζω πως όσο και αν το φανταζόμασταν πριν, το μωράκι μας είναι ότι καλύτερο μπορούσαμε να φανταστούμε. Είναι ο γιόκας μας!!!

Με όλο αυτό τον πανικό της οικονομικής κρίσης αυτό που μας γεμίζει ελπίδα, χαμόγελο και δύναμη είναι η γλυκιά κραυγή που βγάζει το στοματάκι του όταν τον παίζουμε και σκάει από τα γέλια!!! Γελάει με την καρδιά του…έχεις δει ποτέ μωρό να γελάει με την καρδιά του? Δεν υπάρχει ομορφότερο γέλιο…

Πως μπορώ να κρατήσω όλες αυτές τις στιγμές εδώ στο παρόν και να μην χαθούν ποτέ? Μερικές φορές νομίζω πως ακόμα και αν γράψω για αυτές δεν θα ναι το ίδιο…βγάζω φωτογραφίες, τραβάω βίντεο, γράφω κάθε τι…αλλά ποτέ δεν θα είναι το ίδιο δυνατό συναίσθημα που νιώθω κάθε φορά που ο Αλέξανδρος κάνει κάτι. Και μετά κάνει κάτι καινούργιο και νιώθω πως αυτό έχει ξεπεράσει τα προηγούμενα…και ξανά…και ξανά!!!

Σήμερα κάτσαμε περίπου 20 λεπτά αγκαλιά…μετά από το πρωινό γάλα, βλέποντας παιδικά στην τηλεόραση…εγώ και το μωράκι μου…δεν περιγράφεται το συναίσθημα!!! Και ήρθε και ο Βασίλης και μας αγκάλιασε κι τους δύο «Είστε η ζωή μου!!!» είπε…κάτι που μας το λέει σχεδόν καθημερινά…τάχει χάσει και αυτός τελείως…είμαστε ερωτευμένοι με το γιο μας…τρελά όμως!!!

Πέρασε ένας χρόνος λοιπόν με το μικρό καρπουζάκι στο σπίτι, στην αγκαλιά και τη ζωή μας. Πόσο μας ολοκλήρωσε ο ερχομός του! Πόσο μας δυναμώνει η ύπαρξη του! Πόσο μας τρελαίνει η μυρωδιά του!!!...

Μετά από έναν υπέροχο χρόνο θέλω να ευχηθώ να είμαστε όλοι γεροί να ζήσουμε και άλλα πολλά χρόνια μαζί…οι τρεις μας!!! (ε…αν έρθει και κανένας άλλος καλά θα ναι!)

Και να ευχηθώ επίσης…όσα ζευγάρια δυσκολεύονται να αποχτήσουν ένα παιδάκι…να έρθει γρήγορα!!! Όταν ένα ζευγάρι αγαπιέται…ένα παιδάκι απλώς σε πάει στο επόμενο στάδιο που η αγάπη αποχτά και άλλη όψη πέρα του έρωτα…αυτό είναι όλο!!! «Τα παιδιά είναι ευτυχία» λένε…ΝΑΙ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ!!!