Instagram!

Εδώ και πόσο καιρό έβλεπα συνέχεια υπέροχες, επεξεργασμένες φωτογραφίες φίλων μου στο twitter  και στο facebook…Instagram!!! 

Ω! πρέπει να το κατεβάσω αμέσως…μπήκα…προσπάθησα…δεν τα κατάφερα…απελπίστηκα…

Είναι δυνατόν;  εγώ; που δεν πάω πουθενά χωρίς φωτογραφική μηχανή; που το Photoshop το δουλεύω στην τελική καθημερινά; να μην έχω αυτή την εφαρμογή στο κινητό μου;;;

Μπορεί να είμαι γραφίστρια…και από τις καλές (άμα δεν παινέψουμε το σπίτι μας…) αλλά οφείλω να ομολογήσω πως είμαι άσχετη από τα τεχνικά υπολογιστών και κατά συνέπεια κινητών.

Πριν λίγο καιρό πέρασε από το μαγαζί o @christosguns … ένας follower που αξίζει να ακολουθεί κάθε πουλάκι  μιας και τα post ή τα twitts του σε κάνουν να κατουριέσαι από τα γέλια!. Ενώ μιλούσαμε για το twitter του είπα τον πόνο μου…«Είναι πολύ απλό!» λέει… Και ναι!...ήταν απλό… και πλέον φωτογραφίζω και επεξεργάζομαι τις φωτογραφίες μου πριν τις αναρτήσω στα προφίλ μου, γιατί έχω και πολλά!

Και σκέφτομαι τώρα εγώ…

Το 2000 πήρα υπολογιστή. Το πρώτο εξάμηνο απέχτησα και e-mail, το οποίο δεν λειτουργεί πια λόγω πολλών και διαφόρων ιών. Χάθηκαν οι επαφές…έστελνε περίεργες ιστοσελίδες σε άγνωστες διευθύνσεις…και με λίγα λόγια τα χε παίξει!

Πρέπει να ήταν πριν το 2009 όταν η Λένα μου πρότεινε να κάνω λογαριασμό στο facebook. Κάπου εκεί ξεκίνησε και η κατηφόρα…χαχαχαχ πλάκα κάνω… ένα κόλλημα όμως το έφαγα!

Για εμένα το facebook είναι ένα υπέροχο μέσο επικοινωνίας, πληροφόρησης και γιατί όχι διασκέδασης τις ώρες που δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις. Βέβαια το πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει καλύτερα να μην το αναλύσουμε…όλοι γνωρίζεται ή έχετε ακούσει ιστορίες και ιστορίες.

Θα μιλήσω για μένα…

Ζω μακριά από την οικογένειά μου, τις φίλες μου και η δουλειά μου απαιτεί καθημερινή χρήση του υπολογιστή. Επικοινωνώ δηλαδή με αυτούς που αγαπάω μέσω e-mail, facebook και skype! Και τα τρία που μόλις ανέφερα είναι αυτά που με διευκολύνουν πάρα μα πάρα πολύ και στη δουλειά μου. Πλέον δεν ανταλλάσω e-mail με τους πελάτες μας…αφού το facebook τα κάνει όλα!

Μετά το facebook ήρθε το blog! Εντάξει πάντα το χα ψώνιο να γράφω. Στην έκθεση βλέπετε ήμουν καλή. Στο blog ξεκίνησα να γράφω για τον Αλέξανδρο. Κάτι σαν ημερολόγιο, για να διαβάζει αργότερα και ο ίδιος όλα όσα έχουμε περάσει μαζί. Στην συνέχεια όμως είδα ότι είναι και λίγο ψυχοθεραπεία το να γράφεις και να εκφράζεις τα συναισθήματα σου. Όπως σε ένα τετράδιο έτσι και μέσα από ένα blog. Τώρα αν τα διαβάζει κάποιος…δεν με απασχολεί και τόσο…μου αρέσει πάντως πολύ. Και αρέσουν και στον σύζυγο. Ειδικά όταν έχει περάσει καιρός από κάποιο περιστατικό και το ξαναθυμόμαστε μέσα από το κείμενό μου.

Έπειτα εμφανίστηκε το twitter. Καθαρά κουτσομπολίστικο θεωρώ…αλλά γρήγορο! Πολύ γρήγορο! Την ώρα που βλέπεις οικογενειακώς την eurovision (δεν θα έχει σασπένς φέτος έτσι?) βλέπεις και τα twitts να αποθεώνουν ή να χαντακώνουν την κάθε συμμετοχή…συνήθως με μεγάλες δόσεις χιούμορ. Μερικά τυπάκια εκεί μέσα ρίχνουν φοβερές ατάκες. Από την άλλη όμως βλέπεις και πόσο προβατάκια έχουμε γίνει. Tο ένα πετυχημένο σχόλιο κάνει τους υπόλοιπους να προσπαθούν να πετύχουν ένα εξίσου πετυχημένο σχόλιο με το πρώτο…ξεφτιλίζοντας έτσι το θέμα και πολλές φορές χάνοντας την ουσία. Αλλά δεν παύει να είναι μία γρήγορη πηγή άντλησης πληροφοριών…σημαντικών και μη. Μπορεί να μην έχω δει τηλεόραση όλη μέρα, αλλά να ξέρω τα πάντα επειδή έχω ήδη τσεκάρει το Twitter.

Μερικές φορές αναρωτιέμαι πως λειτουργούσαμε στην δουλειά όταν δεν είχαμε ιντερνέτ, e-mail και facebook;  Ειδικά για εμάς τους γραφίστες που για να εμπλουτίσουμε το φωτογραφικό μας αρχείο ή να αποχτήσουμε καινούργιες γραμματοσειρές έπρεπε να δώσουμε αρκετά λεφτά. Πολλές φορές μάλιστα τα cd που αγοράζουμε είναι σχεδόν άχρηστα για την ελληνική αγορά. Ευτυχώς όμως υπάρχει το διαδίκτυο και ακόμα και όταν έχεις στερέψει από ιδέες υπάρχουν άπειρα sites για να πάρεις ιδέες, γραμματοσειρές, vectors ή scrabs.

Και τώρα μπήκε στη ζωή μου το instagram!!! Εντάξει…είναι το προσωπικό μου λεύκωμα! Μία διαδικτυακή έκθεση φωτογραφίας που ίσως να μην κάνω ποτέ μου. Κάπως έτσι το βλέπω εγώ. Αν και θα ήθελα να έχει περισσότερες επιλογές το λάτρεψα! Κάθε στιγμή μου, που δεν θέλω να χαθεί, αποτυπώνεται σε μια μικρή φωτογραφία στο κινητό και με απλές κινήσεις γίνεται ακόμα πιο όμορφη και μπαίνει και αυτή με τη σειρά της στο λεύκωμα μου. 

http://olgabelitou.wordpress.com/

Δεν είναι τυχαίο που τα πέντε τρελοκόριτσα του συλλόγου μας μου έκαναν δώρο στα γενέθλια μου δύο υπέροχα σκουλαρίκια με το λογότυπο του twitter και του facebook. Τώρα το μόνο που μου λείπει είναι η μπλούζα της follower και νέας bloger @olgabelitou που ζηλεύω τρελά! Όποια και όποιος θέλει να μου κάνει δωράκι στο μέλλον…ξέρει! : )

 

Κυριακάτικο καφεδάκι με τον Βασίλη μου!

Επιστρέφωντας στο σπίτι από τη δουλειά...να σου ένα μανιτάρι!

Λουλούδι μωβ...ούτε που ξέρω πως το λένε στα συνορά του Προμαχώνα