Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Καλλιόπη Ευαγγελίδου

Ακόμα μία συνέντευξη για το serraiesmanoulesnewspaper.blogspot.gr

 Καλλιόπη Ευαγγελίδου
“τα παιδιά δεν μας ανήκουν και δεν μας οφείλουν τίποτα.
Εμείς οφείλουμε να τους δώσουμε αγάπη και πληροφορίες”
Συνέντευξη στη Γλυκερία Σκιαδοπούλου
  
Για κάποιους το να μεγαλώνεις τρία παιδιά φαντάζει πολύ δύσκολο. Τι δυσκολίες έχει μια οικογένεια με τρία παιδιά και πως τις αντιμετωπίζετε;
Η μεγαλύτερη ίσως δυσκολία είναι ο χρόνος που παύει πια δια παντώς να είναι αρκετός. Η αγωνία μου είναι να μην στερηθεί κανένα τον δημιουργικό χρόνο του παιχνιδιού, του παραμυθιού, της βόλτας, της συζήτησης επειδή οι δουλειές στο σπίτι αυξάνονται επικίνδυνα. Αναγκαστικά κάποιες δουλειές γίνονται ή πολύ αργά το βράδυ ή πολύ νωρίς το πρωί. Μπορεί να είναι κουραστικό αλλά τα πολλά παιδιά είναι μεγάλη ευτυχία. Η αγάπη που νιώθεις δημιουργεί την σωματική δύναμη που χρειάζεσαι.
 

Η οικονομική κατάσταση της χώρας μας έχει επηρεάσει τους πάντες. Έχετε μιλήσει στα παιδιά σας για αυτό και πόσο έχει επηρεαστεί η συμπεριφορά σας ως μητέρα;
 
Ναι έχουμε μιλήσει για την κρίση ειδικά με την Θωμαή που είναι 10 ετών και καταλαβαίνει. Κι αυτό όχι τόσο για να μην ζητάει η ίδια υπερβολικά πράγματα, γιατί έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν κάναμε υπερβολές, όσο για να κατανοεί και να συμπαραστέκεται σε παιδιά στο περιβάλλον της που μπορεί να μην έχουν χαρτζιλίκι. Οι φίλοι μοιράζονται χωρίς φυσικά να γίνονται θύματα εκμετάλλευσης. Και ποτέ δεν κοκορευόμαστε για όσα έχουμε, γιατί είναι δώρα της τύχης κι η τύχη μεταβάλλεται. Η συμπεριφορά μου από την κρίση δεν έχει επηρεαστεί ως μητέρα γιατί αγωνίζομαι τόσο εγώ όσο κι ο πατέρας τους να μην τους λείψει τίποτα από όσα θεωρούμε απαραίτητα. Φυσικά αυτό σημαίνει πως έχουμε βάλει εγώ κι ο σύζυγός μου κατά πολύ στην άκρη τις δικές μας ανάγκες. Αλλά αυτό προς στιγμήν επιβάλλουν οι συνθήκες.

Τι τύπος μητέρας είστε;
 
Είμαι αυθόρμητη και καθοδηγούμαι από την αγάπη και το ένστικτο της παραδοσιακής Ελληνίδας μάνας που μεγάλωσε γενιές και γενιές. Θυμάμαι την φροντίδα και την αγάπη των γιαγιάδων μου και προχωρώ στα χνάρια της μνήμης αυτής.

Λένε πως τα κορίτσια είναι ήσυχα και τα αγόρια ζωηρά. Εσείς έχετε αποκτήσει δύο κόρες και έναν γιο. Τι διαφορές έχετε διαπιστώσει;

 
Είναι αλήθεια πως τα αγόρια έχουν μια ιδιαίτερη ενέργεια, αλλά έτσι είναι η φύση. Τα παιδιά είναι ανήσυχα όταν πλήττουν. Χρειάζονται χρόνο και προσοχή.

Συνήθως οι κόρες έχουν αδυναμία στον μπαμπά και ο γιος στην μαμά.
Στην δική σας οικογένεια υπάρχουν αυτά τα δυο αντίπαλα στρατόπεδα;

 
Καλό είναι σε μια οικογένεια να ανήκουν όλοι στο ίδιο στρατόπεδο, αν υποθέσουμε πως πρέπει να υπάρχουν στρατόπεδα.

Ποια συμβουλή έχετε κρατήσει από τους γονείς σας;
 
Ο μπαμπάς μου έλεγε πως τα παιδιά δεν μας ανήκουν και δεν μας οφείλουν τίποτα. Εμείς οφείλουμε να τους δώσουμε αγάπη και πληροφορίες. Και η μαμά μου, όταν άνοιξα δεύτερη τρύπα στα αφτιά μου κούνησε το κεφάλι και είπε « τόσες τρύπες που ανοίγεις πρόσεξε μην πέσεις σε καμιά μέσα.»


Κάνοντας μια βόλτα στο παρελθόν και στην παιδική σας ηλικία, τι είναι αυτό που είχατε εσείς ως παιδί και πιστεύετε ότι λείπει από τα παιδιά σήμερα;
 
Παρότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, αυτό που θυμάμαι είναι πολύ παιχνίδι στην γειτονιά χωρίς να φοβούνται οι γονείς. Επίσης θυμάμαι και πολύ κόσμο στο σπίτι πάντοτε. Τώρα τα σπίτια μας έχουν ακριβά χαλιά και δεν φωνάζουμε κόσμο στο σπίτι για να μην τα λερώσουν.

Συνηθίζουμε να λέμε πως όσο περνούν τα χρόνια κάθε γυναίκα καταλαβαίνει πως μοιάζει όλο και περισσότερο στην μητέρα της. Τόσο στον χαρακτήρα όσο και στην συμπεριφορά της ως μητέρα. Ποιο χαρακτηριστικό της, θετικό ή αρνητικό,  έχετε παρατηρήσει ότι κληρονομήσατε από τη δική σας μητέρα;
 
Κληρονόμησα την αγάπη για την παράδοση, την μαγειρική, την νοικοκυροσύνη, αλλά και την δυνατότητα να μην ισοπεδώνομαι σαν γυναίκα από την καθημερινότητα και να μην είμαι προβλέψιμη. Έχω σπουδαίους γονείς που τους οφείλω τα πάντα, γιαυτό και στο βιογραφικό μου γράφω κατ' αρχήν για αυτούς.

Οι σχέσεις του ζευγαριού με τον ερχομό ενός παιδιού αλλάζουν. Πόσο μάλλον με τρία. Πως καταφέρνετε να διατηρείται τη σχέση σας ζωντανή;
 
Παντρεύτηκα τον άντρα μου από έρωτα και για κανέναν άλλο λόγο. Αυτό δεν αλλάζει με τίποτα.

Στην μέχρι τώρα εμπειρία σας ως μητέρα, ποιο είναι αυτό που έχετε καταφέρει και σας κάνει να νοιώθετε πραγματικά περήφανη;
 
Να βλέπω τα παιδιά μου γερά και χαρούμενα. Έχω τρία πολύ καλά παιδιά και είμαι πολύ περήφανη.

Ποια η σχέση σας με τα social media;
 
Πολύ τυπική.

Στην τελευταία παράσταση σας, στο έργο «Φύλλα της», υποδύεστε μία γυναίκα συναισθηματικά πληγωμένη που έρχεται αντιμέτωπη με τον φόβο της μοναξιάς. Ένας ρόλος κόντρα στην πραγματικότητά σας. Υπάρχει όμως κάποιο σημείο που ταυτιστήκατε με την πρωταγωνίστρια;
 
Τα συναισθήματα που βιώνουμε όλοι οι άνθρωποι είναι ίδια, η διαχείριση τους αλλάζει.

Οι «Σερραίες Μανούλες» είναι ο πρώτος σύλλογος πανελλαδικά με δράσεις για την μητέρα και το παιδί. Πως σας φαίνεται που οι μητέρες της πόλης σας είναι τόσο δραστήριες και οργανωμένες;
 
Είναι εξαιρετικό και συνάμα τρυφερό και πρωτότυπο. Μια μάνα νιώθει συμπόνια και αγάπη για όλα τα παιδιά, και νιώθει μέσα της την αγωνία της άλλης μάνας για τα παιδιά της. Είναι σπουδαίο που αυτό οργανώθηκε σε σύλλογο για να προσφέρει και να βοηθήσει οργανωμένα.
 
Μια ευχή για τις «Σερραίες Μανούλες»;
 
Να μην εγκαταλείψετε την προσπάθεια και να ριζώσετε στις ψυχές και στην συνείδηση του κόσμου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

περιμένω τα σχόλιά σας! :)

Ο Βασιλιάς Κορονοϊός της Γιώτα Στανελούδη με εικονογράφηση δική μου... κυκλοφορεί ελεύθερα online!!!

Σε περίοδο καραντίνας η  Γιώτα Στανελούδη , παιδαγωγός, έγραψε αυτό το υπέροχο παραμύθι για να εξηγήσει στην κόρη της τι ζούμε το τελευ...