Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Αννα Σιασιου – Κουτογλιδου - Proud Mama from Serres

Ακόμα μία συνέντευξη για το serraiesmanoulesnewspaper.blogspot.gr

Αναμφίβολα κάθε μητέρα θέλει το καλύτερο για το παιδί της. Ονειρεύεται και ελπίζει. Προσπαθεί και κάνει θυσίες για να το δει να προοδεύει και να ολοκληρώνεται σαν άνθρωπος. Πολλές φορές βέβαια τα όνειρά της δεν έχουν καμία σχέση με τις επιλογές που κάνει τελικά το βλαστάρι της. Ο ρόλος όμως της μάνας είναι να στηρίζει το παιδί της σε κάθε του βήμα και να το ενθαρρύνει να παλέψει για τα όνειρά του. Τι την κάνει να δακρύζει; Η ικανοποίηση που νοιώθει όταν δικαιώνονται οι προσπάθειες της.  Τι την κάνει περήφανη; Το χαμόγελο του παιδιού της όταν πετυχαίνει να κάνει πραγματικότητα αυτό για το οποίο είναι γεννημένο!  Και ξέρετε … υπάρχουν πολλές περήφανες Σερραίες Μανούλες…
Η Αννα Σιασιου – Κουτογλιδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Χορτερό Σερρών. Έχει τελειώσει νοσηλευτική αλλά δεν εργάστηκε ποτέ πάνω στο επάγγελμα της. Εργάστηκε όμως για 10 χρόνια ως ιδιωτική υπάλληλος. Έχει τρία παιδιά ηλικίας 16, 10, και 2,5 χρονών. Είναι μία πολύ δραστήρια γυναίκα  που της αρέσει να κάνει πράγματα για το χωριό της μιας και ανήκει στο Δ.Σ του πολιτιστικού συλλόγου 7 χρόνια τώρα. Αν και νοιώθει πάντα περήφανη για όλα τα παιδιά της, το τελευταίο διάστημα έχει έναν λόγο παραπάνω. Ο γιος της, τερματοφύλακας του Εθνικού Σιδηροκάστρου,  Απόστολος Κουτογλίδης  είναι μέσα στις επιλογές του ομοσπονδιακού προπονητή Χαράλαμπου Ζελενίτσα για την Εθνική U-16 υπό την παρακολούθηση του ΠΑΟΚ.

Τι τύπος μαμάς είσαι;
«Μαμά» τι να πεις τώρα για αυτήν την έννοια… θέλω να πιστεύω πως είμαι μια μαμά που είμαι πάντα κοντά στα παιδιά μου , γι αυτο άλλωστε το σλόγκαν «τα παΐδια μου η ουρά μου» είναι το μότο μου.....Ναι πολλές φόρες με κάνουν ότι θέλουν αλλά όταν πρέπει είμαι και αυστηρή. Ας μην ξεχνάμε πως ένα παιδί στην εφηβεία θέλει πολύ μα πάρα πολύ υπομονή , συζήτηση αλλά και αυστηρότητα όταν χρειάζεται...

Πες μας κάτι που πιστεύεις ότι έλεγες συνέχεια στο παιδί σου και επηρέασε την εξέλιξή του.
Αυτό που λέω σε όλα μου τα παιδιά και είναι και το πιο σημαντικό για μένα είναι.... «ακόμα και λάθος να έχουν κάνει οι πρώτοι που πρέπει να το μάθουν πρέπει να είναι οι γονείς . Αυτοί είναι που θα γίνουν στο το στήριγμα για να το ξεπεράσει ότι και αν είναι αυτό»  Και δόξα το Θεό μέχρι τώρα ποτέ δεν μας κράτησαν μακριά από τις δυσκολίες που τους βρήκαν.

Πότε κατάλαβες πως το παιδί σου είναι γεννημένο για να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο;
Ο Απόστολος ήταν παιδί που του άρεσε ο αθλητισμός και μας το έδειξε μόλις από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Αρχικά ασχολήθηκε με το Μπατμιντον (ΑΝΤΙΠΤΕΡΙΣΗ).Το άθλημα είναι πολύ οικείο για όλη την περιοχή του Σιδ/στρου. Τα πήγαινε παρά πολύ καλά με πολλά μετάλλια, και 2 φόρες εκπροσωπώντας την Εθνική Ελλάδος στο εξωτερικό. Όταν όμως το γονίδιο είναι ισχυρό τότε όλα έρχονται στον δρόμο σου χωρίς να το καταλάβεις… Και τι εννοώ; Ο σύζυγος μου χρόνια έπαιζε ποδόσφαιρο στα τοπικά και ήταν μάλιστα τερματοφύλακας. Μπήκε λοιπόν στην ακαδημία του Εθνικού Σιδηροκάστρου όπου προπονητής ήταν ο κ. Τσαφαρίδης. Άνθρωπος πάνω απ' όλα που λατρεύει αυτό που κάνει αλλά και κάνει τα παιδιά να λατρέψουν το ποδόσφαιρο. Εκεί το ταλέντο του βγήκε χωρίς κανένα κόπο.

Υπήρξε δυσκολία στο να διατηρηθούν τα όρια ανάμεσα στον χρόνο για το σχολείο/σπουδές και στο χρόνο για την αγαπημένη του δραστηριότητα; Ήρθε το σχολείο/οι σπουδές σε δεύτερη μοίρα;
Ο Απόστολος μέχρι τώρα δεν έβαλε σε δεύτερη μοίρα το σχολειό του....Αν και φέτος στην 1η Λυκείου δυσκόλεψαν λιγάκι τα πράγματα προσπαθεί να είναι κάλος .Του χρόνου όμως θα επιλέξει την κατεύθυνση του και έτσι θα είναι καλύτερος. Αυτό τουλάχιστον είναι αυτό που μας λέει και εμείς σαν γονείς του έχουμε εμπιστοσύνη σε αυτό που λέει. Εκτός όμως από το σχολειό και το ποδόσφαιρο έχει και άλλη μια μεγάλη αγάπη που δεν την αφήνει ποτέ....Την μουσική... Παίζει κιθάρα τραγουδάκι αλλά γράφει και μουσική. Έχουν δημιουργήσει και ένα γκρουπακι με φίλους και παίζουν όπου τους καλέσουν.

Όταν συνειδητοποίησες πως αγαπάει πραγματικά να παίζει μπάλα προσπάθησες να το ενθαρρύνεις να συνεχίσει; Και με ποιο τρόπο;
Στην αρχή μπορώ να πω πως ήμουν λίγο επιφυλακτική και θα σας εξηγήσω γιατί. Θεωρώ πως στον αθλητισμό πρέπει να αφιερώνεσαι σε ένα και μονό στόχο. Και ο Απόστολος ήθελε να και στα δύο. Άλλος ένας λόγος όμως ήταν και οι τραυματισμοί. Σας είπα πριν πως και ο σύζυγος μου για πολλά χρόνια ήταν μονίμως μέσα στα γήπεδα και κάθε φορά που επέστρεφε είχε και έναν καινούριο τραυματισμό.....Για φανταστείτε πόσο θα με πονούσε αν έβλεπα το παιδάκι μου κάθε φορά έτσι....Στην πορεία όμως ηρέμησα και αφού έγινε η τελική επιλογή από το παιδί λέγοντας μας πως η μεγάλη του αγάπη είναι το ποδόσφαιρο δεν έμενε τίποτε άλλο παρά να είμαι εκεί δίπλα του .

Έχεις κάνει κάποιες υποχωρήσεις  (θυσίες) για να μπορέσεις να  στηρίξεις τις επιλογές του;
Θυσίες; Πολλές… Πάρα πολλές... Και δεν θα το μετανιώσουμε ποτέ. Αρκεί το παιδί μου να είναι χαρούμενο και ευτυχισμένο. Ξεχνάς ότι εσύ έχεις ανάγκες και βάζεις στόχο μονό τα θέλω του παιδιού. Δυστυχώς θα ακουστεί σαν παράπονο αυτό που θα πω αλλά πρέπει να το πω γιατί είναι μια αγανάκτηση. Το πόσο εκνευρίζομαι όταν βλέπω όλους αυτούς τους πολιτικούς που υποδέχονται με λουλούδια στο αεροδρόμιο τον κάθε αθλητή που έχει φέρει κάποια μεγάλη διάκριση.....Που ήσασταν κύριοι όλοι εσείς τα τόσα χρόνια αγώνα αυτών των παιδιών; Τι τους προσφέρατε; Που είναι οι εγκαταστάσεις σας; Έχετε δει αυτά τα παιδιά που κάνουν τις προσπάθειες τους; Έχετε αναλογιστεί ποσά χρήματα ξοδεύονται για να καλύψουν τις ανάγκες τους; Και εσείς τι κάνετε; Τους θυμάστε μονό όταν είναι μπροστά οι κάμερες και για λίγα λεπτά; Μετά τι; Συγγνώμη αν κουράζω με όλο, αυτό αλλά τα παιδιά μου περνάνε πολλές ώρες μέσα στα άθλια γήπεδα χωρίς θέρμανση χωρίς τις κατάλληλες υποδομές…

Είχες κάποιες φοβίες ή άγχος όταν σου ανακοίνωσε ότι θα ασχοληθεί με αυτό που κάνει σήμερα;
Άγχος όχι αλλά φόβους μονό για τους τραυματισμούς.

Τι συμβουλεύεις τις μητέρες που τα παιδιά τους ασχολούνται και αυτά με το ίδιο αντικείμενο;
Να τα στηρίξουν, να είναι εκεί διπλά τους όσο δύσκολο και αν είναι, όσες θυσίες και αν χρειαστεί να κάνουν. Πιστέψτε με οι χαρές που έρχονται είναι γλυκιές και το πιο σημαντικό είναι η χαρά που βλέπεις στα μάτια του παιδιού σου όταν ανεβαίνει το κάθε σκαλοπάτι. Εμείς σαν γονείς νιώθουμε τόσο περήφανοι!

Μια ευχή για τον Απόστολο;
Η μεγαλύτερη ευχή που μπορεί να κάνει ένας γονιός είναι μια....Να είναι γέρος .Τον πιστεύουμε πολύ, τον εμπιστευόμαστε, ξέρουμε πως έχει πολλές δυνατότητες, πολύ πείσμα και θα καταφέρει αυτό που ονειρεύεται....

Σύλλογος Σερραίες μανούλες. Ποια η γνώμη σου για έναν τέτοιο σύλλογο, τι πιστεύεις ότι μπορεί να προσφέρει και τι εύχεσαι στις μανούλες που συμμετέχουν σ αυτόν;

Είμαι από τα πρώτα βήματα σε αυτόν τον υπέροχο σύλλογο και χαίρομαι πολύ για αυτό. Πιστεύω πως είναι ο μοναδικός σύλλογος που μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά την κάθε μάνουλα που μπορεί να έχει ανάγκη. Και δεν είναι μόνο οι υλικές ανάγκες που καλύπτονται καθημερινά σε οικογένειες που τις χρειάζονται , είναι και η ψυχολογική στήριξη. Ακόμα και μέσα από την ομάδα πιστεύω πως καθημερινά γίνετε ένα μεγάλο έργο. Για μένα η ομάδα είναι η παρεούλα μου, η καθημερινή μου κουβεντούλα αλλά και η ετοιμότητα όλων αυτών των γυναικών να βοηθήσει, να συμβουλέψει η μια την άλλη… Κορίτσια συνεχίστε έτσι και εμείς θα είμαστε εκεί διπλά σας να σας βοηθάμε όπου μας χρειάζεστε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

περιμένω τα σχόλιά σας! :)

Ο Βασιλιάς Κορονοϊός της Γιώτα Στανελούδη με εικονογράφηση δική μου... κυκλοφορεί ελεύθερα online!!!

Σε περίοδο καραντίνας η  Γιώτα Στανελούδη , παιδαγωγός, έγραψε αυτό το υπέροχο παραμύθι για να εξηγήσει στην κόρη της τι ζούμε το τελευ...